Driebanden
VILA NOVA DE GAIA – De nieuwe kroon op het podium van de beste driebandenspelers is voor Eddy Merckx en op het WK in Vila Nova de Gaia is de wereldranglijst op zijn kop gezet. De overgelukkige Belg Merckx vreesde dat hij uit de top twaalf zou vallen, maar heeft zijn status in de topdrie van de wereld teruggekregen.
De finale kon niet uitgroeien tot een apotheose, omdat Merckx simpelweg de beste was en Choi meer tegen zichzelf vocht dan tegen zijn opponent.
Eddy Merckx legde de basis voor zijn zege in de eerste beurten, toen hij was gestart met 9-1 in twee beurten. De marge groeide in de elfde beurt naar tien caramboles (14-24), waarna Merckx in het tweede deel van de wedstrijd onbevangen en spelenderwijs wegliep van de spartelende Koreaan: 40-24 in 23 beurten.
Voor Sung-Won Choi was het vooral uiterst pijnlijk, omdat het ministerie van sport in zijn land voor elke wereldkampioen een premie van 100.000 euro uitkeert, of 200 euro per maand zo lang de sporter leeft.
De conclusie na dit WK is dat er een nieuwe machtsgreep was, behalve dan dat de positie van Frédéric Caudron bovenaan de ranglijst onaantastbaar bleef.
Dick Jaspers, die de titel die hij vorig jaar won in Lima, in de Portugese stad heeft verspeeld, is één van de grote slachtoffers van de carrousel van positiewisselingen. De Nederlander zakte van de tweede naar de negende plaats. Frédéric Caudron heeft na dit WK een straatlengte voorsprong op zijn naaste belagers Sung-Won Choi, Torbjörn Blomdahl en Eddy Merckx.
Het 65e wereldkampioenschap was het toernooi van de vernieuwingen, de kritiek van veel spelers op het systeem van de partijlengte (40 caramboles), die volgens de topspelers ten koste gaat van de kwaliteit, van de spectaculaire kwartfinales (drie keer 40-39), de bedenkelijke capaciteit van de zaal, die voor een WK absoluut te klein was, zelfs nadat de zaal voor de finalepartijen was omgebouwd.
Voor de finale op de slotdag tussen Eddy Merckx en Sung Won Choi waren zo'n 120 plaatsen beschikbaar. Zeventig toeschouwers, onder wie ook veel spelers van naam en faam, kregen geen toegang en moesten buiten de speelzaal in de hal van het hotel op een tv scherm kijken.
Hoge gemiddeldes in de korte partijen waren een uitzondering. Murat Naci Coklu blonk uit in de kwalificatie met 2.105 over twee partijen, voor Dick Jaspers met 2.000, Kyung-Roul Kim met 1.951 en Lütfi Cenet met 1.904. In 48 kwalificatie wedstrijden werd één serie boven de 10 gemaakt: de elf van Murat Naci Coklu.
De onbetwiste topper in de drie ronden daarna, tot aan de finale, was Eddy Merckx met gemiddeldes van 2.666 in de zestiende finale, 2.222 in de kwartfinale en 2.105 in de halve finale. Hij was in die drie ronden de enige speler boven de twee gemiddeld.
De bijl viel eigenlijk al in die voorronden voor een paar topspelers: voormalig wereldkampioen als Torbjörn Blomdahl, Filippos Kasidokostas en Ryuuji Umeda, maar ook Jae Ho Cho, Javier Palazon, Nikos Polychronopoulos, Raimond Burgman en Adnan Yüksel overleefden de kwalificaties niet.
Heriberto Artisabal was één van de verrassingen: de Colombiaan schakelde Blomdahl uit. Sameh Sidhom en O Takeshima deden nog beter. De Japanner velde het vonnis over Dick Jaspers en Filippos Kasidokostas, Sameh Sidhom versloeg Kyung-Roul Kim in een verwurgende slotfase (40-39).
De Belgen, die het driebanden zo lang domineerden in de regeerperiode van Raymond Ceulemans, hebben na zes jaar eindelijk weer een wereldkampioen. Eddy Merckx volgt zichzelf op op die erelijst: hij won de wereldtitel ook in Sankt Wendl in 2006 en verloor de finale in 2009 in Lausanne van Filippos Kasidokostas.
De nieuwe kampioen is helemaal terug van weggeweest: Merckx versloeg aan het begin van het jaar Frédéric Caudron in de strijd om de Belgische titel, won twee weken geleden ook de Superprestige in zijn land en bekroonde het jaar met de wereldtitel.
Hij was met voorsprong de beste in het toernooi, waarin hij achtereenvolgens Miguel Canton, Adnan Yüksel, Martin Horn, Sameh Sidhom, Frédéric Caudron en in de finale Sung-Won Choi versloeg.
De Koreanen, die al jaren hunkeren naar een wereldtitel, mogen het zilver van Choi koesteren, maar zullen ook in de komende jaren blijven jagen op het begeerde goud.