Driebanden
TRABZON – De beroemde sportheld naar wie Eddy Merckx is genoemd, kreeg op de top van zijn carrière de bijnaam De Kannibaal en stond er om bekend dat hij een meester was in harde finales rijden. De wielrenner en de biljarter met dezelfde naam zijn onvergelijkbare grootheden. De wielrenner won vijf keer de Tour de France, vijf keer de Ronde van Italië, was drie keer wereldkampioen en won bijna alle klassiekers. De biljarter, gekroond als winnaar van de World Cup in Trabzon deze middag, heeft op zijn 41e jaar natuurlijk niet zo’n enorm palmares en beoefent ook niet een sport die zo immens populair is.
Maar Eddy Merckx is wel hard op weg om als driebander de wereldtop te bestijgen. Hij is een speler die ook verwoestend hard kan toeslaan in finales, zoals hij vanmiddag in Trabzon demonstreerde. Daar versloeg hij Kyoung-Roul Kim met 3-0 in sets. Zelfs de Koreaanse robot, die zelden emoties toont, bleek niet opgewassen tegen de schuchterheid van een doodgewone Vlaamse jongen.
De ontwikkeling van zijn spel zal in de komende jaren alleen nog maar groeien. Het is nog maar sinds kort dat Merckx zijn biljartcafé in Schelle heeft verlaten en dat hij samen met zijn gezin vlakbij zijn ouderlijk huis heeft meegebouwd aan een nieuwe woning. Daar heeft hij vorige week een splinternieuwe, witte matchtafel laten zetten met zwarte lakens.
Zo vaak hadden ze elkaar niet getroffen de laatste jaren, de finalisten van vanmiddag. De World Cup van Sluiskil in 2009 was er in elk geval één die door Kim werd gedomineerd. Hij won met 3-0, 2.500 gemiddeld tegen 1.125 voor Merckx.
Vanmiddag was het lange tijd andersom en speelde de Belg, onder meer onder het oog van collega’s als Jaspers, Caudron en Blomdahl, nog indrukwekkender.
Na twee gewonnen sets met 15-7 in twee beurten (series acht en zeven) en 15-6 in zes had de ontketende Merckx een gemiddelde van 3.750 op het scorebord. Hij kwam in het vervolg van de partij maar heel even in moeilijkheden, toen Kim in de derde set een voorsprong van 7-1 nam. De Belg sloeg hard terug, kwam op 8-8, maakte drie geweldige caramboles naar 11 en finishte twee beurten later met een serietje van drie.
Wat een verschil ook in gemiddelde: Merckx speelde 3.000, Kim 1.571 in de finale.
De Belg stak zijn vreugde niet weg, moest onmiddellijk na zijn laatste carambole met de arbiter op de foto en kreeg ook gelijk de felicitaties van Caudron, Forthomme en Leppens, zoals de Belgische spelers dat gewend zijn onder elkaar. ,,Ik had nog een revanche tegoed tegen Kim'', zei hij nadat er een ongelukkige versie van het Belgisch volkslied was gedraaid. ,,Hij had me twee keer met grote cijfers verslagen. Vandaag was het mijn dag.''
Feestje met de Belgen vanavond, Eddy? ,,Ja, maar een kleintje hè, want morgen moeten we vroeg vertrekken en morgenavond speel ik weer al competitie in België.''
Eddy Merckx is een grootse kampioen, nog altijd geen kannibaal, maar hij zal zijn palmares in de komende jaren ongetwijfeld nog verder uitbouwen.