Logonieuwstvcommunitystore

Game IconDriebanden

Een avondje in het Ceulemans bolwerk

01/04/2018

Publicado por bert van manen

commentlinktwitterfacebook
thumbnail
© © Kozoom

Raymond had er al jaren zijn zinnen op gezet, en in de laatste paar seizoenen is het werkelijkheid: een driebandenteam in de Belgische NIDM met vier Ceulemansen. Bompa, zoals ze hem noemen, krijgt meestal wat hij wil. Hun thuishaven in Lier (Mister 100) heeft een eerste team bestaande uit Peter, Kurt, Raymond en Bart Ceulemans. Koen, de oudere broer van Kurt en de vader van Peter en Bart, is reserve.   

Het is geen slecht viertal, maar ze zijn niet sterk genoeg om mee te doen voor de titel. Momenteel staat Mister 100-1 op een gedeeld 4e / 5e / 6e plek. Het kampioenschap is met een ronde nog te gaan al vergeven, aan Deurne (Hofman, Philipoom, van Erp, van Havere. De Goeie Queue (Caudron, de Bruijn, de Jaeger, Hermans) is tweede.   

Ik ging om twee redenen eens naar Lier: om heerlijk topdriebanden te kijken, en om een babbeltje te maken met Kurt over het World Cup toernooi in Blankenberge, deze zomer. Kurt is de initiatiefnemer en organisator van dat evenement. Het wordt de eerste World Cup op Belgische bodem sinds 2004, en dat is toch wel opmerkelijk, voor zo'n topland in het driebanden.  

Mister 100 speelt die avond tegen Quality uit Zele. Dat team heeft geen sterke vierde man, maar de overige plekken zijn goed bezet: Merckx, de Backer en Jorissen.  In de eerste sessie is er niet heel veel aandacht voor de makkelijke winstpartij van Bart, maar zijn de meeste ogen gericht op de tafel waar de 80-jarige Raymond tegen de 33-jarige Jeffrey speelt.  

De ouder wordende Raymond staat nog net op 1,1 in de competitie, en Jeffrey Jorissen schurkt tegen de 1.3 aan, dus het voordeel ligt voorlopig bij de Hollander. Maar het is een moeizame partij: de ballen rollen niet gunstig en geen van beide spelers heeft ritme. Jorissen zwoegt zich naar de finish, komt op "en nog één" maar dan mist hij. Raymond moet er nog 7 maar hij heeft nu een positie. Je kunt bijna voorspellen wat er gaat gebeuren: 1, 2, 3, 4, 5, 6... Dan een onverwachte misser van Ceulemans. Een beurt later maakt hij het alsnog uit: 42-41. Raymond is 80 en heeft niets meer te bewijzen, maar hij wil nog altijd winnen en is pissig op zichzelf als hij een onnodige fout maakt. Na het laatste punt komt er een zucht uit z'n tenen, en hij zegt (hardop):  "Als die er naast gegaan was, had ik m'n keu gebroken."

In de tweede sessie neemt Kurt het op tegen Peter de Backer. Ik was bijna verbaasd door de relaxte sfeer tijdens die partij. Twee hanige spelers, echte alpha-mannetjes die de baas wilen zijn op en om de tafel. Maar het gaat vanavond allemaal zonder ego-botsingen, er is ruimte voor een geintje en incidenteel wat gallery play: bijzondere oplossingen waarvan het publiek geniet. Kurt springt het meest effectief met z'n kansen om: 50-44 in 40.  

Op de andere tafel is de beste partij van de avond te zien. Peter Ceulemans heeft overduidelijk geen zin om door Merckx te worden gesloopt en hij opent met een stuk of tien bijna foutloze beurten. Het wordt eerst 23-10 voor Peter, daarna zelfs 43-26. Dan komt de onvermijdelijke kentering in de partij: het is tenslotte wel Merckx. De nummer twee van de wereld vecht zich terug met een 7 en een 8; Peter raakt de speelbal niet meer met de overtuiging die hij eerder had. De finish is dichtbij maar toch ook zo ver weg. Tot twee keer toe speelt Merckx zich uit de problemen met een van zijn onnavolgbare lang-lang-lang oplossingen, en hij wint 50-49 in 28 beurten. Z'n 43e punt, geloof het of niet: lang-lang-lang-lang-lang-lang. In dit type stootbeeld is hij simpelweg de beste van de wereld.      

 

Merckx long long long

 

Een analyse van de partij die net gespeeld is, door de grote Raymond Ceulemans zelf? Dat krijg je er gewoon gratis bij, daar in Lier. Hij is zo trots als een aap op zijn kleinzoons, maar hij zal geen excuses voor ze zoeken.

"Peter verloor het momentum in de 22e beurt (en hij legt de positie terug). Hij is bang voor de klos, dus hij raakt bal twee extra dik. Geen klos, maar ook geen carambole meer. Soms moet je een klos er op een centimeter uitspelen, niet op vijf centimeter. Als hij dat punt maakt, heeft hij positie en daarna mogelijk verdediging. Op deze misser maakt Eddy er 8."  

En dan komt er nog een opmerking, die ik volstrekt hilarisch vond.

"Ik weet wel dat Peter ze vanavond veel beter raakte dan ik. Maar ik mag toch wel wat zeggen he? Ik heb vroeger wel eens één of twee toernooitjes gewonnen, namelijk..."  

Ja Raymond, je mag wat zeggen. En je wint vanavond de extra prijs, voor "understatement van het jaar." 

 

Comentarios