Driebanden
De bijnaam van Fred is "extra-terrestrial", oftewel ET. Ik ben net als iedereen een fan van zijn spel, ik zou er dagen naar kunnen kijken zonder me te vervelen. Maar ik ga toch maar een geheimpje verklappen, als het tussen ons blijft.
Hij is van vlees en bloed.
We weten allemaal dat biljarten eigenlijk niet met andere sporten te vergelijken is; er gelden andere wetten, ook voor de kampioenen. Wladimir Klitschko was negen jaar en zeven maanden ongeslagen. Steffi Graf won in een jaar alle vier de Grand Slams plus Olympisch goud. Zulke wapenfeiten bestaan niet, in het 21-ste eeuwse driebanden. Raymond Ceulemans, in de jaren zeventig, was de laatste speler die won, en won, en nog meer won. Tegenwoordig lopen alle topspelers regelmatig tegen een nederlaag op.
Zelfs de beste speler van de wereld ontkomt er niet aan. Caudron heeft al de nodige partijtjes verloren dit seizoen, en ook zijn algemeen gemiddelde (996/547 = 1.820) is niet zo torenhoog als het wel eens geweest is. Hij is ook een tijd niet 100 % gezond geweest, en dat is aan sommige uitslagen te zien. Een kou die maar niet wilde overgaan speelde hem parten tijdens de Superprestige, en zijn reisprogramma in de zomer was misschien wel iets te slopend.
Ik denk ook niet dat het eerlijk is om van Frédéric te verwachten dat hij elk jaar een paar World Cups wint, en in de diverse leagues maandenlang ongeslagen blijft. Als je week in, week uit speelt tegen mannen die 40 in 20 kunnen maken, is dat niet realistisch. Er is ook een positieve manier om te kijken naar zijn recente resultaten, en dan kom je heel wat moois tegen.
- Hij is de nummer 1 op de wereldranglijst, en die positie verdedigt hij inmiddels een half jaar met succes. Zijn naaste belager (TB) moet binnenkort de 120 punten van Bordeaux 2015 verdedigen, en daar haalde FC er maar 24. Kortom, als Fred in La Baule en Hurghada goed scoort, en in Bordeaux 2016 de laatste acht haalt of beter, dan kan hij nog voor onbepaalde tijd de nummer 1 blijven.
- Hij schreef de World Cup van Porto op zijn naam, en kijk eens welke vijf tegenstanders hij daar had. Veel zwaarder tref je ze niet (zie schema).
- Hij heeft in België twee BTS toernooien gewonnen, back-to-back.
- In het schema zien we een 40 in 11, een 40 in 12, nog een 40 in 11, een 50 in 12. Eén enkele partij van dat niveau zou voor een normale sterveling het hoogtepunt van zijn biljartloopbaan zijn. Fred heeft er dit seizoen al vier gespeeld, van dat kaliber. En we zijn nog niet op de helft.
We kijken graag naar de wedstrijden van Caudron, omdat het zo puur natuur is, vlot en ogenschijnlijk moeiteloos. Maar zelfs met een wagonlading natuurlijk talent haal je tegenwoordig niet meer de nr. 1 positie. Er is nog meer nodig. De moderne driebandenspeler moet een perfecte balans vinden tussen aanval en verdediging. Hij moet soms behoudend spelen, soms risico nemen. Wie zijn nek onvoldoende uitsteekt en te bang biljart, scoort niet genoeg. Wie zijn dekking niet hoog houdt, krijgt klappen op zijn kin.
Die balans vinden, daar kan jaren overheen gaan. Het is een van de redenen dat driebanden meer een sport is voor dertigers en veertigers dan voor de aanstormende jeugd, hoe talentvol ook. Caudron heeft vooruitgang geboekt in dat opzicht, in de afgelopen vier, vijf jaar.
Er is nog een belangrijke factor: stamina. Als je grote toernooien wilt winnen, dan moet je fit zijn. De dagen van de kettingrokende drankorgels in het driebanden liggen ver achter ons: alles met mate is de nieuwe norm. Sommige topspelers roken, en de meesten lusten wel een wijntje bij het eten of een paar biertjes, 's avonds aan de bar. Dat is prima. Maar ze letten op, en zeker mannen als Fred en Dick zorgen dat ze hun slaap krijgen en energiek aan de tafel staan, vier dagen lang. Het klinkt makkelijk, maar dat is het niet. Vraag het eens aan die nieuwe generatie Koreaanse en Vietnamese topspelers. Hoe vaak hebben ze al niet briljant gespeeld, drie dagen lang, en hoe vaak was niet de tank leeg, in de kwartfinale?
Ja, Caudron is ook maar een mens, en er valt wel eens van hem te winnen. Maar hij houdt je ook op het puntje van je stoel, als je Kozoom zit te kijken. En soms valt je mond open, als er weer iets geniaals gebeurt. Hij is onze Messi, en daar gaan we voor naar het stadion.