SLUISKIL – Voor een paar dagen terug in zijn eigen omgeving, na de World Cup in Korea en voordat hij deze week afreist naar de volgende World Cup in Griekenland. Veel rust is Frédéric Caudron nooit gegund. Zondag (vandaag) speelde hij voor zijn team in Nederland, het kampioensteam van Dallinga-Frans Bevers. Hij verkeert in een grootse vorm, zo laten recente partijen zien. Maar zelfs voor Caudron is topvorm ongrijpbaar.
Het leven van een topbiljarter, een profspeler met de voortdurende druk van het willen (en bijna moeten) presteren, het heen en weer reizen over heel de wereld: de Belgische alleskunner is er aan gewend geraakt en kan er als geen ander mee omgaan. Daarover vertelt hij, met een voorzichtige blik in de toekomst.
Kozoom zocht hem op vandaag in Sluiskil, kort voor het vertrek naar de Griekse World Cup.
Tien vragen aan het Belgische fenomeen, bij de start van het nieuwe seizoen:
Frits Bakker: De World Cup van Peloponnese is in aantocht, het WK in Antwerpen, na twee drukke weken in Korea. Het seizoen begint voor jou zoals het altijd is: veel reizen en overal wordt verwacht dat je op het hoogste niveau presteert.
Hoe veel druk legt dat op een topsporter?
Frédéric Caudron: ,,Ik ben het tegenwoordig inderdaad gewend om veel te reizen, soms voel je je niet helemaal honderd procent, maar je moet met de vermoeidheid leren omgaan. Dat is iets dat je niet kunt controleren. Bovendien ben ik geen vaste slaper, dus ik heb nogal tijd nodig om mijn beste gevoel terug te krijgen.’’
FB: Je kon bijna geen betere start maken met de winst in de Superprestige, een heel sterk optreden in de World Cup in Korlea en nog beter in de Kimchi cup.
Dat geeft vast heel veel vertrouwen voor de komende toernooien?
FC: ,,Winnen geeft natuurlijk vertrouwen, maar je moet met de twee voeten op de grond blijven staan, want elk tornooi is anders. En je kunt tegenwoordig van iedereen verliezen. Het niveau van de spelers blijft maar stijgen. Als je ziet hoeveel zogenaamd minder bekende spelers nu spelen, ben je zelf verplicht om je eigen spel constant te verbeteren, anders is je plaats bij de top niet meer verzekerd.’’
FB: Heb je nog wel even rust genomen in de zomer, even op vakantie geweest met Jessica?
FC: ,,Na het tornooi in New York hebben we tien dagen vakantie gehad in Amerika. Het was echt nodig om de batterijen op te laden, want het laatste deel van het seizoen was zwaar en we worden er niet jonger op :-)’’
FB: Wat opviel in Korea: het niveau over de hele breedte lijkt wel wéér gestegen. De eindcijfers laten zien dat er door de top zestien nog nooit zo’n hoog moyenne is gespeeld in een World Cup.
Kun jij die voortdurende progressie van de topspelers verklaren?
FC: ,,Zoals al eerder gezegd, als je bij de top wilt horen, moet je blijven trainen om je daar te handhaven. Het is een constante uitdaging.’’
FB: Ziet jouw nieuwe seizoen er globaal gezien uit zoals het vorige, of verandert er iets in je kalender?
FC: ,,Er verandert eigenlijk weinig: nationale competities in België, Nederland en Frankrijk (volledig), in Duitsland, Spanje en misschien ook Portugal (gedeeltelijk). Topteam competitie in Nederland is dit jaar ook een uitdaging, want ik speel in Doetinchem met een ploeg die titelkandidaat is (met Van Silfhout, Swerts, Havlik en Lässig). Als je weet dat ik tussen 200 en 240 officiële wedstrijden per jaar speel, dan is het makkelijker te begrijpen dat de batterijen soms half leeg zijn:-)’’
FB: Je nieuwe rol, als mede-eigenaar van de Salpho, een schitterend restaurant en biljartcentrum, hoe bevalt dat? Is het goed te combineren met het voortdurende reizen van een topbiljarter?
FC: ,,Theoretisch is dat geen voordeel en is het moeilijk te combineren, maar gelukkig ben ik niet alleen en de zaak kan evengoed draaien zonder mij. We hebben een goeie club, met een twintigtal ploegen die elke week spelen. Ik ben er eigenlijk zeer tevreden over.’’
FB: Is het Wereldkampioenschap in Antwerpen voor jou meer dan zo maar een toernooi, meer een piek dan andere toernooien? Wielrenners, atleten, voetballers pieken naar een WK. Kunnen biljarters dat ook?
FC: ,,Een WK blijft natuurlijk de ultieme droom van elke biljarter, maar als je je op één evenement concentreert, en je seizoen op dit toernooi baseert, kan de ontgoocheling zeer groot zijn als het tegenvalt. Dus ik hoop daar goed te presteren, zoals op alle toernooien en wedstrijden waaraan ik deelneem.’’
FB: Wij komen zo vaak mensen tegen, bijvoorbeeld op de chat van Kozoom, die vragen: Frédéric Caudron speelt per jaar zo veel wedstrijden en toernooien. Zou hij nou thuis ook nog veel trainen?
Alleen jij kunt daarop het antwoord geven.
FC: ,,Ik train heel weinig, want ik ben altijd onderweg voor een toernooi, maar ik gebruik ook elk moment om even te trainen, ook voor een half uur. Het is wel grappig dat mensen mij vragen, hoeveel uren per dag of per week ik train. En ze geloven mij niet als ik antwoord: gemiddeld één uur per dag! Maar Emile Wafflard, mijn eerste leraar, zei altijd dat een competitiewedstrijd veel meer waard is dan een paar uurtjes trainen... en dat denk ik ook...’’
FB: Zie jij voor de komende jaren nog nieuwe, sportieve ontwikkelingen? De komst van jonge talenten, nieuwe impulsen buiten Europa, een verbreding van de top?
FC: ,,Verbreding van de top is er al, opkomend talent is moeilijk te zeggen... de toekomst zal ons hopelijk nog een hoop goede spelers brengen. Maar ik ben niet echt optimistisch...’’
FB: En organisatorisch, op wereldniveau, op nationaal niveau? Marco Zanetti gaf laatst zijn visie op het beleid van de internationale bonden in een interview.
Wat is jouw mening, wat kan er nog beter, hoe kunnen we onze sport meer promoten, meer sponsors en organisatoren enthousiast maken?
FC: ,,Er zal veel moeten gebeuren, maar het moet ook van de spelers komen. Het niveau is nooit zo hoog geweest als nu, maar toch kunnen we weinig interesse opwekken. De wereldbond heeft de partijen naar 40 punten gebracht, omdat ze te lang duren. Maar de echte spanning is niet altijd aanwezig, omdat we over 40 seconden per stoot beschikken. Veel spelers gebruiken veel te veel tijd voor elk punt, moeilijk of niet. Dus de actie van een kwalitatief hoogstaande wedstrijd kan tegelijk zeer laag zijn.''
,,De meeste topspelers zijn er zelf voorstander van om terug te keren naar 50 seconden per stoot. Ze begrijpen nog steeds niet dat ze zelf onze sport mooi maken of niet. Dat is mijn visie, ik weet dat er nu negatieve reactie gaat komen, maar het blijft mijn mening. Het gemiddelde zal hoger zijn naar 40 punten, maar bij het setsysteem vond ik het spannender. Ook daar zijn de meeste spelers het niet mee eens, omdat ze zich beter voelen bij een langere afstand. Maar ze zouden eerst eens aan het publiek moeten denken, in plaats van aan zichzelf. Verder hoop ik dat er binnenkort iets belangrijks gaat gebeuren, sommige mensen hebben wel een groot hart voor de biljartsport...’’