Driebanden
RANDERS - Het Zweedse volkslied klonk door de arena, zijn 80-jarige vader Lennart zat trots in de tribunes en in een volle zaal met enthousiaste toeschouwers kon de kampioen zelf zijn emoties maar nauwelijks kon bedwingen. Wie had ooit gedacht dat Torbjörn Blomdahl in zijn latere jaren de wereldtitel toch nog kon behalen in Randers, voor het oog van ontelbare camera's, in een veld met alle kampioenen van zijn generatie en heel veel jonge talenten. Maar ook na een paar mindere jaren van de zesvoudige wereldkampioen en op een na meest gelouterde biljarter in de historie van het driebanden in het spoor van de eeuwige legende Raymond Ceulemans. De enige die hem zaterdagavond in de finale nog kon bedreigen was de Vietnamees Duc Anh Chien Nguyen, 36 jaar, een nieuwkomer, maar een gevreesde concurrent voor de komende jaren.
De finale had al bijna een magische start voor Torbjörn Blomdahl: serie van zeven, voorsprong van 14-0, 16-2 en 22-3, dus eigenlijk was de wedstrijd voor de pauze al gespeeld. Wie echter de kleine, bijna verlegen, 36-jarige Duc Anh Chien kent, weet dat hij nooit opgeeft en altijd blijft vechten. Dat ondervond ook Blomdahl na de pauze. De score liep nog naar 27-6, maar dan zette de Vietnamees plotseling de turbo aan en kwam hij langzaam terug naar 27-12, 27-18, 30-24 en zelfs 31-30. De toeschouwers veerden recht, het scorebord tikte verder... het zou toch niet waar zijn dat deze kleine, onervaren vechtersbaas de grote, in topvorm verkerende Blomdahl nog ging bedreigen? Zo ver kwam het net niet meer. De Zweedse wervelwind ging met series van 6 en 3 naar het einde bij een score van 40-30. Duc Anh Chien sprak nog één keer mysterieuze krachten aan, begon aan de nabeurt met 1, 2, 3, naar 5, 6 en 7, maar miste toen op drie caramboles van het einde.
De vreugde kon Torbjörn Blomdahl, het Zweedse mirakel, de hurricane, de wervelwind, de gouddelver van het driebnden en welke bijnamen hij allemaal niet heeft gekregen in zijn lange carrière, die prachtige vreugde kon eindelijk afstralen van de 57-jarige Zweedse, kersverse wereldkampioen voo de zevende keer in zijn loopbaan. Op het podium met Duc Anh Chien, een coming-man uit het verre Vietnam, met Semih Sayginer, teruggevochten naar de wereldtop, maar niet bekroond met een tweede wereldtitel en Sameh Sidhom, de jongste van de finalisten, de Egyptenaar die jammer genoeg nog te veel ups en downs heeft in zijn carrière.
Torbjörn Blomdahl, vol trots als nieuwe wereldkampioen op het podium
Torbjörn Blomdahl, de nieuwe wereldkampioen, in de armen van zijn 80-jarige vader Lennart
De vier laureaten tijdens de huldiging, met de wereldkampioen Torbjörn Blomdahl, de nummer twee Duc Anh Chien (links), Sameh Sidhom en Semih Sayginer, de nummers drie en vier op het podium
Torbjörn juicht nadat hij de meest begeerde titel voor de zevende keer heeft behaald
Tobjörn Blomdahl maakte later zijn round-up: over het béétje geluk met die curieuze, haast ongelooflijke twee series van 8 in de shoot-outs tegen Lütfi Cenet en Eddy Merckx. ,,Daar had ik wel een beetje geluk bij nodig, anders had ik eruit kunnen liggen.'' Het verhaal van zijn vader op de tribunes, die hem kennelijk nog net iets meer kracht had gegeven om deze nieuwe titel te halen. ,,Ik wist wel dat het beter met me ging de laatste tijd, ook fysiek en ook dat ik beter ging spelen, omdat ik meer trainde en me goed voelde. Mijn ziekte heeft me wat geremd, maar ik ben weer helemaal beter.''
,,Het waren bijna stuk voor stuk bizarre partijen, met grote marges, terugvechten in hachelijke situaties en nu tegen de Vietnamees, in de finale, mocht ik natuurlijk nooit meer verliezen. Zo'n enorme voorsprong, zo'n groot gat om te overbruggen. Maar ik liet hem terugkomen, ik viel een tijdje stil, waardoor hij zelfs zo ver in de partij kwam, dat er maar twee punten verschil meer was. Ik begon me natuurlijk wat ongemakkelijk te krijgen, de stress kwam over me, maar gelukkig kwam ik op tijd weer goed in mijn spel. Maar nog was het nog niet over: hij moest er tien in de nabeurt en stopte pas op drie van het einde.''
Hij schetste over zijn tegenstander: ,,Ik ken hem al wat langer, we spelen allebei met een Molinari keu, we trainen wel eens samen en gaan demonstraties geven als we daar zijn. Ik had hem al zien komen, het was niet zo maar uit het niets. Het is een speler met een geweldige techniek, een afstoot van goud. Hij kan heel goed biljarten en speelt onbevangen. Zo won hij in de halve finale ook van Sayginer. En dat bracht hem ook nog heel dichtbij op het einde van de finale. Het is wel zo dat hij geen geweldig moyenne heeft gespeeld: zo rond de 1.500 over het toernooi. Dan is het bijzonder dat je zo ver komt. Met een beetje geluk hier en daar, maar toch dankzij zijn grote kwaliteiten. Ik ben uiteindelijk niet alleen heel blij dat ik heb kunnen winnen, maar ook dat ik van deze Vietnamees heb gewonnen, want hij is heel, heel gevaarlijk.''
De halve finales in vogelvlucht:
Torbjörn Blomdahl-Sameh Sidhom 40-18 (10)
De opgaande lijn in het optreden van Torbjörn Blomdahl bereikte een nieuw hoogtepunt in de partij tegen Sameh Sidhom. De 32-jarige afgestudeerde tandarts uit Caïro stond voor het eerst sinds 2017 (World Games) weer eens in een halve finale van een groot toernooi, maar werd vanaf de start overvleugeld door Blomdahl. De Zweed ging van acquit met 12, volgde met 6, 0 en 5 en door vier missers van Sidhom stond er een score van 23-0 in vier beurten.
,,Mijn belangrijkste misser is dat ik de opstoot verloor voor wie er van acquit mocht'', zei de Egyptenaar in zijn nabeschouwing en na de finish van Blomdahl met 11. Sidhom scoorde 4, 4, 4 en 2 naar het einde en kon zo de score nog iets milder maken: 40-18 in 10, gemiddeldes 4.000 en 1.800. ,,Ik ben u heel teleurgesteld, maar morgen ben ik tevreden over mijn toernooi, hoewel ik niet super heb gespeeld. Alleen was ik goed genoeg om al mijn partijen tot de halve finale te winnen, omdat ik aan het eind beter was dan mijn tegenstanders. Sidhom won achtereenvolgens van Maréchal (40-25), Abdin (40-38), Myung Woo Cho (40-34), Forthomme (40-40 en 4-1) en Polychronopoulos (40-27).
Zijn bewondering voor Torbjörn Blomdahl was immens. Sidhom: ,,Ik wist dat hij altijd maar beter werd, want we hebben met zijn drieën, Polychronopoulos, Blomdahl en ik, veel getraind in Korea een paar weken geleden. 's Morgens trainen, 's avonds demonstraties geven. Hij kreeg steeds meer vertrouwen en vorm. Wat ik hier op het WK van hem is gezien, is ongelooflijk. Ik heb hem in tien, vijftien jaar niet zo goed zien spelen als wat hij nu doet.''
Torbjörn Blomdahl en Sameh Sidhom, de eerste halve finalisten
Duc Anh Chien Nguyen-Semih Sayginer 40-36 (21)
De onverstoorbare Vietnamees haalde voor het eerst in nog niet zo lange carrière de finale van een wereldtoernooi en glorieert gelijk maar op het belangrijkste toernooi van het jaar. Semih Sayginer, voor het eerst en het laatst wereldkampioen in 2003, was één van de smaakmakers op dit WK, onder meer door het uitschakelen van de titelhouder Dick Jaspers, kon op het juiste moment niet pieken en capituleerde voor Duc Anh Chien Nguyen. De podiumplaats in de World Cup in Veghel was een voorbode. Daar vertelde de nieuwe ster voor het eerst zijn verhaal en werd hij uiteindelijk gevloerd door HaengJik Kim, de latere winnaar.
Hier, in Randers, nam Nguyen eerst een voorsprong tegen Sayginer (20-13), kwam de Turkse stylist terug met 9 (naar 22-20) , maar viel het lot naar de kant van de aimabele Duc Anh Chien na de 33-33 in 18. Met serietjes van drie en vier ging hij door de finish, dolblij met zijn finaleplaats op het wereldpodium.
Semih Sayginer, razendsnel in zijn eerlijke commentaar na afloop: ,,Het was een slechte wedstrijd voor mij, die geen moment mijn kant opliep. Ik probeerde er alles aan te doen, maar het werkte niet. Toen ik grip kreeg op de wedstrijd, was het te laat. Mijn tegenstander maakte uit met vier. Ik kon gelijkmaken met 7, maar miste op vier van het eind.''
,,Mijn positie op de ranglijst heb ik behouden, daar ben ik gelukkig mee. Zoals iedereen wilde ik heel graag winnen, maar er is maar één winnaar. Ik wens de spelers voor de finale veel geluk.''
Het 72e toernooi om de wereldtitel werd voorafgegaan door de plotselinge dood van een biljarticoon: de 77-jarige Nobuaki Kobayashi, grote rivaal van Raymond Ceulemans in de gloriejaren van de hoBelgische grootmeester, ging heen in zijn land Japan aan de vooravond van de WK start in Randers. Hij werd plechtig herdacht bij de opening van het toernooi en kreeg in de dagen daarna grote aandacht over heel de wereld. Kobayashi won in zijn carrière twee wereldtitels driebanden.
De WK ging van start met 48 spelers uit 23 landen, van wie er 32 zich plaatsten na de voorronden. De beste speler in die voorselectie was Eddy Merckx met een winstpartij van 40 in 13 beurten en een hoogste serie van 18. Roland Forthomme speelde een formidabele 40 in 11 tegen Blomdahl, de enige verliespartij van de Zweed.
De partij tussen Dion Nelin en Jae-Ho Cho kreeg een historisch karakter. De Deen en de Koreaan speelden gelijk met 40-40 in 11, één van de beste, gecombineerde partijen aller tijden met series van zestien voor Nelin en 14 voor Cho. De shoot-out eindigde in een 5-2 winst voor Nelin.
Torbjörn Blomdahl, die Lütfi Cenet in een shoot-out ook al had uitgeschakeld met 8-2, lanceerde zijn triomftocht in de volgende ronde bij de beste zestien. De Zweed speelde na een prachtig slot gelijk tegen Eddy Merckx (40-40 in 22) en toen volgde een zelden vertoond spectakel in de shoot-out: Merckx startte met 7, Blomdahl antwoorde met 8. Dion Nelin versloeg in diezelfde ronde Martin Horn in de shoot-out (1-0) en Sameh Sidhom van Roland Forthomme met 4-1. Dick Jaspers nam afscheid van zijn wereldtitel door verlies tegen Semih Sayginer: 40-29 in 20).
In de volgende ronde (laatste 8) schakelde Blomdahl ook de laatste Deen in het toernooi uit: Dion Nelin werd verslagen met 40-19 in 17. De vier spelers voor de laatste finale waren Blomdahl, Sidhom, Sayginer en Nguyen, die uiteindelijk leidde tot een gewonnen finale door Torbjörn Blomdahl voor de Vietnamees Duc Anh Chien Nguyen.
Torbjörn Blomdahl speelde in zijn gewonnen WK een gemiddelde van 2.121.
De nieuwe ranglijst van de UMB is nu:
1 - Dick Jaspers 422
2 - Eddy Merckx 344
3 - Torbjörn Blomdahl 295
4 - Marco Zanetti 282
5 - Haeng-Jik Kim 280
6 - Sameh Sidhom 255
7 - Tayfun Tasdemir 255
8 - Tran Quyet Chien 242
9 - Frédéric Caudron 234, geschorst
10 - Semih Sayginer 229
11 - Murat Naci Coklu 214
12 - Jae-Ho Cho 206
13 - Myung-Woo Cho 205
14 - Nguyen Duc Anh Chien 204
15 - Lütfi Cenet 203
16 - Jérémy Bury 193
17 - Dani Sanchez 187
18 - Martin Horn 175
19 - Roland Forthomme 175
20 - Dion Nelin 173