Carambole
ATHENE – De carrière van Nikos Polychronopoulos begon veelbelovend, onder andere met een plaats in de halve finale van het wereldkampioenschap van 2004 in Rotterdam. De jonge Griek werd in dat toernooi nog overschaduwd door Filipos Kasidokostas, zijn landgenoot, die de finale speelde tegen Dick Jaspers. Het was een begin van een nieuw tijdperk voor Griekenland als biljartland. Nikos Polychronopoulos bleek een zeer attractieve, snelle speler, voor wie het publiek naar de wedstrijden komt.
De echte doorbraak is er nog niet gekomen, omdat ‘Poly’, zoals hij in het circuit van het mondiale driebanden vaak wordt genoemd, zich in zijn land niet de status van professioneel biljarter kon veroorloven. ,,Wij spelen weinig competitie, we leven niet in een biljartcultuur zoals in landen als Nederland, België, Frankrijk en Spanje’’, zegt de Griekse manager in een biljartcentrum, die volgende week (24 maart) zijn 33e verjaardag viert.
Nikos Polychronopoulos, sinds 17 oktober 2009 getrouwd met Vasso Tatsi, kijkt in dit interview met Kozoom terug en vooruit op zijn carrière. ,,Ik ben een vechter, ik zal nooit opgeven.’’
Frits Bakker: Waar ben je geboren in Athene, in het centrum? En waar woon je nu?
Nikos Polychronopoulos: ,,Ik ben geboren en opgegroeid in een voorstadje van Athene met de naam Colonos, op twee kilometer van het centrum. En nu woon ik in Ilioupoulis, vlak bij de berg en een beetje verder van het centrum, zo’n tien kilometer.’’
FB: ,,In welke omgeving ben je opgegroeid, wat was het beroep van je vader, heb je broers en zussen?
NP: ,,Mijn vader was haven-kapitein en is nog steeds actief in het bedrijfsleven. Ik groeide op in Colonos, waar de mensen in mijn jonge jaren één grote familie waren. Aan die tijd heb ik heel leuke herinneringen. Ik heb helaas geen broers of zussen.’’
FB: Welke opleiding als biljarter heb je gevolgd?
NP: ,,Het begin van mijn carrière heb ik gebruikt om alleen te trainen, zoals ik nu ook nog altijd doe. Tussen de periodes van trainen speelde ik mee in alle Worldcups. Ik probeerde van alle topspelers hun kwaliteiten te kopiëren. Mensen zeggen vaak dat ik een fotografisch geheugen heb en daarna probeerde ik de looplijnen van de bal te zoeken. Zo langzaam heb ik de puzzel van het driebanden gevonden.’’
FB: Wanneer kwam je voor het eerst met biljarten in aanraking?
NP: ,,De eerste keer dat ik een balletje heb gestoten, was in België, in een klein cafe, waar mijn vader speelde voor de lol. Ik was er voor de kerstvakantie naartoe gegaan, omdat mijn vader in Antwerpen werkte als haven-kapitein.’’
FB: Deed je in die jonge jaren nog aan andere sporten?
NP: ,,Meestal speelde ik voetbal, ik was keeper, maar ook had ik hobby’s zoals zwemmen, basketbal en hardlopen. Dus in het algemeen was ik gewoon een allround sportman.’’
FB: Heb je een trainer gehad als jonge speler. En in welke club heb je gespeeld?
NP: ,,Mijn enige leraar in mijn leven is mijn vader geweest. Hij heeft me laten zien hoe ik met mijn lichaam moet staan aan de tafel. Hopelijk heeft hij dat goed gedaan, haha! Voor de rest heb ik het allemaal zelf gedaan. Toen ik pas begon, speelde ik meestal in de club van de biljartacademie en ook in de club waar ik vroeger al werkte toen ik nog kind was. Nu speel ik in Olympiada Club, in een kleine voorstad van Athene. Ik geef in mijn leven de voorkeur aan gewone mensen, ik hou er van op gewone plaatsen te komen.’’
FB: Je hebt nu een bedrijf in Athene, waar? Wat voor soort bedrijf is het, alleen gericht op biljarten, of ook een restaurant? Wat doe je daar, ben jij de manager, doe je het alleen, is het een drukke zaak?
NP: ,,Ik heb een biljartclub op vijf minuten van mijn huis in Ilioypolis. De cultuur in dat soort zaken in Griekenland is niet zoals in Europa, bijvoorbeeld wat eten betreft. We hebben alleen koude gerechten, zoals een toast bijvoorbeeld. Ondanks de economische crisis gaat het goed met de zaak. Ik ben de manager en heb twee meisjes die mij helpen. Maar meestal helpt ook mijn vrouw in de zaak, bijvoorbeeld als ik op reis moet om te biljarten, dan vervangt zij mij. Eigenlijk is het zo dat ik normaal gesproken elke dag werk, zonder af en toe een vrij weekend of vakantie (Kerstmis, Pasen). Ik dwing mezelf om zo veel mogelijk te spelen, maar soms ik dat niet makkelijk, als je mijn werktijden ziet. Wat heel belangrijk is voor me, is dat mijn vrouw me altijd steunt, dat ze me vaak aanmoedigt om meer te trainen. Maar ook als ik in het buitenland ben om te spelen, is mijn geest altijd bij de zaak, ik heb een karakter dat ik me altijd verantwoordelijk voel voor de zaak.’’
FB: Er is een tijd geweest dat je op weg leek naar een carrière als volledig professionele biljarter. Wat was je hoogste positie in de wereld? En je mooiste prestatie?
NP: ,,De hoogste positie waarop ik heb gestaan, was nummer zes in de wereld ranking. Ik denk dat mijn plaats in de halve finale van het WK in 2004 in Rotterdam de mooiste prestatie is geweest tot nu toe.’’
FB: Op welk moment in je leven en je carrière heb je gezegd: biljarten is niet mijn toekomst als een professional?
NP: ,,Ik wil realistisch zijn en zo bekijk ik het ook als sporter. Ik woon in een land dat ver weg ligt van het hart van biljarten, dus ik moet werken om te leven, zeker in deze tijden van economische crisis. Maar desondanks beschouw ik mezelf als een semi-professional. Het probleem in Griekenland is niet alleen de cultuur, maar het feit dat niemand geïnteresseerd is om iets te doen om de sport verder te ontwikkelen. Zelfs als sommige mensen het hebben geprobeerd in het verleden, dan heeft het geen resultaat gehad, vooral vanwege de crisis in ons land. Verder denk ik ook dat sommige mensen, die in het verleden bij het biljarten waren in ons land, meestal probeerden voor zichzelf te zorgen en niet echt voor het spel. Zij hebben het gedaan om er zelf beter van te worden.’’
FB: Jij blijft niettemin genieten van het spel, dat hebben we weer kunnen zien in het Agipi toernooi in Strasbourg, we moeten niet denken dat jij het biljarten vaarwel zult zeggen.
NP: ,,Ik hou van het spel en ik wil mezelf elke keer weer verbeteren, maar helaas is dat niet altijd mogelijk.’’
FB: Jij bent met je snelheid aan het biljart, de expressie tijdens het spel, de vechtlust één van de meest aantrekkelijke spelers in
het circuit. Wat zou je willen voorstellen om het biljarten over de hele lijn aantrekkelijker te maken? Nog minder tijd op de klok? Kortere wedstrijden?
NP: ,,Ik geniet echt van het spel wanneer het snel is! Ik denk dat alle spelers wel weten wat ze gaan doen op het moment dat de ballen stoppen, dus ik stel voor, dertig seconden is genoeg tijd om te spelen.’’
FB: Het systeem van de UMB, de wereldbond, met twaalf spelers in de top van de ranking die krijgen betaald en worden beschermd in de Worldcup toernooien. Je hebt altijd al een form van kritiek gehad op dat systeem. Wat zou, naar jouw mening, het alternatief moeten zijn?
NP: ,,Ik zou voorstellen een systeem met acht toernooien voor een wereldranking. Na die toernooien heeft iedereen weer nul punten en voor het eerste toernooi van de nieuwe cyclus blijven de beste twaalf spelers aan kop. Zoals het nu gaat, bijvoorbeeld, kan ik vijf toernooien winnen in twee jaar en nog steeds niet de nummer één op de ranglijst zijn. Dat is oneerlijk voor veel spelers. Wat ik voorstel is interessanter voor de spelers en mensen die het biljarten volgen.’’
FB: Hoe zijn Fillipos Kasidokostas en jij erin geslaagd de top te bereiken, eerst in Griekenland, later in de wereld? Met wat hulp en steun van de federatie of helemaal alleen?
NP: ,,Ik denk dat beide van ons zijn een soort van helden op onze manier, want we hebben zonder veel hulp de top gehaald. En het belangrijkste is dat we er nog steeds staan, ondanks alle problemen.’’
FB: Je houdt nog steeds van driebanden, Nikos, ondanks alle dingen die gebeuren in je land en in je sport?
NP: ,,Het blijft een prachtig spel en mijn gevoelens voor deze sport zijn nog net zo sterk als in de twintig jaar dat ik heb geprobeerd naar de top te klimmen.’’
FB: Het mondiale biljarten wordt elk jaar sterker, kunnen we niettemin nog een comeback van jou verwachten in de top twaalf?
NP: ,,Ik ben een vechter, ik heb nooit opgegeven in al die jaren en zal het ook in de toekomst nooit doen.’’