Carambole
MASSY – Trainen op het biljart, wedstrijden spelen en zorgen voor zijn gezin. Zo ziet het dagelijks leven van Jean Reverchon, drievoudig, voormalig wereldkampioen artistiek biljarten er ongeveer uit. Zoals zaterdag en zondag met Clichy Montmartre met de plaatsing voor de Europacup en volgend weekend in het toernooi om de Franse titel.
Jean Reverchon, geboren op 3 januari 1964 in Saint Maur des Fossés, nu woonachtig in Massy, een voorstad ten zuidwesten van Parijs, combineert artistiek biljarten al jaren met driebanden. Drie wereldtitels haalde hij op het hoogtepunt van zijn carrière in Barcelona (1990), Epernay (1992) en Pithiviers (1996). Daarnaast veroverde hij het Europees kampioenschap, werd hij dertien keer kampioen van Frankrijk en één keer driebanden kampioen van zijn land, in 1998 in Belfort.
De beste wereldprestatie ooit, met 422 punten over 62 figuren, gemaakt in Damarie les Lys in 1992, staat op zijn naam, maar het palmares is na zijn beste periode niet meer gegroeid. De oorzaak: ,,Ik denk dat het komt door de verandering van de ballen van ivoor naar aramith. Ik was beter met de ivoren en zwaarder ballen, waarmee het moeilijker spelen was. De spelers die het niet gewend waren om er mee te spelen en die geen jarenlange ervaring hadden, hadden plotseling een voorsprong.
Jean Reverchon, getrouwd en vader van twee kinderen (dochter Jade van twaalf, zoon David van acht) blijft niettemin fanatiek meespelen in twee disciplines. Behalve naar het Frans kampioenschap, volgend weekend, kijkt hij ook uit naar het wereldkampioenschap artistiek, dat van 25 tot en met 29 mei wordt gespeeld in het Franse Florange.
Jean Reverchon in een Kozoom-interview over zijn leven aan het biljart:
Frits Bakker: Wat was je geworden, met welke opleiding, als je geen biljarter was geworden?
Jean Reverchon: ,,Ik was, als ik eerlijk moet zijn, niet enthousiast over het onderwijs, ik was op zoek naar zaken die me meer konden boeien. Toen ik de school had verlaten, ben ik in militaire dienst gegaan, toen ik daar van terugkwam, heb ik een baan aangenomen in het bankwezen. Dat heb ik vier jaar gecombineerd met biljarten, daarna besloot ik om van biljarten mijn beroep te maken, eerst als verantwoordelijke in een biljartcentrum, later als prof. Ik behoorde snel tot de top van de wereld in het artistiek biljarten, met veel demonstraties en commerciële activiteiten.’’
FB: Heb je tot nu toe het leven geleid dat je vroeger voor ogen had?
JR: ,,Ja, min of meer wel, het is heel mooi om je passie te volgen, maar nu ik ouder word, kijk ik ook wel eens terug en moet ik vaststellen dat ik spijt heb van sommige zaken in het leven. Maar goed, ik heb gekozen.’’
FB: Ben je tevreden over het vorige weekend met Clichy Montmartre, met de plaatsing voor de Europacup?
JR: ,,Ja, want Clichy is een team dat ik in mijn hart draag. Het is een team met meneer en mevrouw Richard, de sponsors, die zeer enthousiast zijn voor het biljarten en twee geweldige mensen zijn. We zijn erg trots om voor deze club te mogen spelen, in een biljartzaal op een historische plaats, de bekendste van de wereld.’’
FB: Wat zijn de beste resultaten geweest op Europees niveau die je met deze club hebt behaald?
JR: ,,We hebben vijf keer voor de Ruropacup gespeeld en waren twee jaar geleden vice-kampioen van Frankrijk.’’
FB: Hoe is het gekomen dat je van de klassieke spelsoorten bent overgestapt naar het artistiek biljarten?
JR: ,,Het is niet direct een logische overstap naar artistiek, maar mijn vader, in de club van Saint Maur, was enthousiast over deze discipline. Twee of drie andere spelers in de club speelden het ook. Mijn vader nam me in de jaren rond 1975 vaak mee naar wedstrijden, want in Parijs waren de meeste artistieke biljarters te vinden. In 1978 organiseerde hij een kampioenschap van Europa in Saint Maur en in 1983 een wereldkampioenschap. En in die tijd stelde de club een biljarttafel beschikbaar om artistiek te spelen. Ik ging snel vooruit en raakte gefascineerd. Ik begon ook steeds meer demonstraties te geven en voor fabrikanten te werken, waardoor ik langzamerhand van biljarten mijn beroep kon maken.’’
FB: Jij hebt dat geluk gehad, maar veel spelers, die graag artistiek zouden spelen, hebben die mogelijkheid in deze tijd niet.
JR: ,,Dat is het grote probleem voor spelers om zich te ontwikkelen in deze discipline. Er zijn vrijwel geen clubs die het zich kunnen veroorloven. In heel Frankrijk zijn vier of vijf biljartzalen om artistiek te trainen. Dat is jammer voor deze tak van de biljartsport, want als dit probleem er niet was, zouden veel spelers het beoefenen.’’
FB: Jij was op een bepaald moment in je carrière ook een van de beste driebanden spelers van Fankrijk.
JR: ,,Ja, één keer kampioen en een paar keer vice-kampioen. Ik ben het driebanden er altijd bij blijven doen, maar toen het artistiek biljart de wind in de zeilen kreeg, met de trofee Canal+ voor vijf jaar, verdween driebanden iets meer naar de achtergrond. Misschien was het voor mijn ontwikkeling in driebanden beter geweest dat ik er meer tijd in had gestoken, want ik was op een gunstige leeftijd, maar ik kreeg meer belangstelling voor artistiek in die tijd. Het is voor mij nog altijd moeilijk om een keuze tussen de twee te maken. Het belangrijkste voor mij is de emotie die ik voel bij winnen of verliezen. Dat voel ik nog altijd, daarom blijf ik de twee disciplines spelen zo lang als ik er plezier in heb.’’
FB: Hoe kwam het dat je op een zeker moment de aansluiting met de top van het artistiek biljarten hebt verloren?
JR: ,,Zoals ik al zei: de verandering van het materiaal is voor mij een groot nadeel geweest ten opzichte van de nieuwe generatie artistiek spelers. De spelers zoals ik, met een krachtige afstoot en jarenlange ervaring met ivoor, werden voorbijgestreefd in die tijd. Ik ben zelf aan een nieuw programma gaan werken met aramith en heb met de hulp van Kozoom zelfs een DVC gemaakt met het officiële programma van honderd figuren. Maar het is waar dat ik sinds die tijd minder titels heb behaald en niet meer op het allerhoogste niveau speelde. Ik weet dat ik aan bepaalde dingen moet werken, maar ik zal niet wanhopen. Mijn tegenstanders zullen nog altijd waakzaam moeten zijn en sterk zijn om me te verslaan. Dat hoop ik straks op het wereldkampioenschap ook weer te bewijzen.’’
FB: Wie zijn door de jaren heen jouw favoriete spelers geweest in artistiek biljarten?
JR: ,,Ik spreek het liefst over de oudere generatie, omdat ik zeer onder de indruk was van spelers zoals Raymond Steylaerts en Leo Corin. René Vingerhoedt heb ik jammer genoeg nooit zien spelen. In de periode waarin ik tot de top ben gaan behoren, was één van de beste spelers ongetwijfeld de Nederlander Jean Bessems. Het was ongelooflijk wat hij in die jaren liet zien.’’
FB: Hoe schat je de kansen in voor jouw team van Clichy in het kampioenschap van Frankrijk dat volgend weekend wordt gespeeld?
JR: ,,Ik denk dat we Agipi kunnen verslaan, dat hebben we al vaker laten zien. Het feit dat we in Chatillon op neutraal terrein spelen en niet bij Agipi is belangrijk. Wij voelen niet de druk die zij zullen hebben als Europees kampioen, dus als we verliezen, is dat eigenlijk normaal.’’
FB: Jullie spelen later ook de Europacup, maar dan wel bij Agipi, wie kan daar de kampioen bedreigen?
JR: ,,Het team van Caseta Nova met Tasdemir, Coklu, Legazpi en Palazón lijkt me een grote kanshebber, maar misschien hebben wij ook een kans om die titel te halen.’’
FB: Hoe lang wil je nog biljart blijven spelen op het hoogste niveau?
JR: ,,Het hangt natuurlijk ook af van de fysieke gesteldheid: je moet ook als bilarter wel fit blijven. Ik heb nu bijvoorbeeld last van tendinitis in de rechter schouder, maar ik kan dit weekend gewoon spelen. De ambitie is er nog steeds om op hoog niveau mee te spelen.’’