Driebanden
VIERSEN - Het goud was voor Nederland, het zilver voor Turkije en de Belgen werden onttroond op het WK voor landenteams in Viersen na een heerschappij van vier jaar. De climax in de Duitse toernooizaal, met zo'n vijfhonderd toeschouwers, onder wie veel in oranje kleuren uitgedoste Nederlanders, tekende zich af op het biljart waar Dick Jaspers en Semih Sayginer streden om de toernooiwinst. De nummer twee van Nederland, Jean van Erp, had in een hoogstaande partij eerst al onverwacht afgerekend met Lütfi Cenet (40-12 in zestien beurten), zodat alle ogen daarna op de wedstrijd tussen de twee wereldsterren waren gericht.
Dick Jaspers had een veel betere start (21-9 in 10), had daarna een kleine terugval, waardoor Sayginer terug kon komen naar 32-25. Het bevrijdende laatste punt van Dick Jaspers (40-26 in 33) deed de zaal ontploffen en bracht Jean van Erp tot tranen toe geroerd. De vuist ging weer omhoog naar de supporters in de zaal, die Nederland tot ongekende hoogte opzweepten.
De 42-jarige Jean van Erp, vorig jaar Nederlandse kampioen, beleefde een nieuw en nog veel groter hoogtepunt in zijn carrière. ,,Ik weet dat een wereldtitel individueel te hoog is gegrepen voor mij. Daar heb ik de klasse niet voor. Deze wereldtitel is het mooiste wat ik ooit kon bereiken: het was een droom en ik heb het waargemaakt. Meer hoef ik niet te wensen. Het is fantastisch om hier te kunnen winnen en op het hoogste podium te staan van de mooiste biljartzaal van heel de wereld. Het Wilhelmus horen, naast Dick Jaspers te staan en genieten met zo veel geweldige supporters.''
Het Nederlandse succes, na twee keer WK-winst in 1998 en 1999 met Dick Jaspers en Raimond Burgman, komt niet uit de lucht gevallen. Het oranjeteam is ook de huidige Europese titelhouder in de samenstelling met Jaspers en Burgman. Dat mag verbazend heten, omdat Nederland in potentieel van topspelers zeker niet tot de top tien van de wereld behoort.
Dick Jaspers, de exponent van de lichting in zijn land, heeft niettemin de kwaliteit om overal te schitteren, zowel individueel als met zijn teams. ,,Ik prefereer altijd individuele successen, maar goud winnen heeft een magische klank. Daar geef ik alles voor. Ik ben heel gelukkig met deze wereldtitel met mijn land.''
Het Turkse team kwam er in de finale eigenlijk niet aan te pas. Dat was bizar na de fantastische halve finale tegen de Belgen, waarin Semih Sayginer en Lütfi Cenet kennelijk alles hadden gegeven met moyennes van Sayginer (3.636) en Cenet (2.500). Daar stak de prestatie in de finale schril tegen af met voor Sayginer 0.812 en voor Cenet 0.750.
Voor het eerst in vier jaar stonden de Belgen niet in de finale en dat was wennen. Het koningskoppel Eddy Merckx en Frédéric Caudron domineerde het kampioenschap vier jaar lang en werd dit keer in de wielen gereden door de Turkse grootmacht, dat de terugkeer van Semih Sayginer na tien jaar op dit WK glans gaf met zilver.
De Turkse magiër speelde een briljante partij tegen Eddy Merckx, die hij onder meer door een negen van acquit op 22-5 in vier beurten zette en 30-7 na de pauze. Merckx zei later: ,,Ik zat nog op een kans te hopen, maar die kreeg ik niet. Hij had geen enkele terugval en heeft verdiend gewonnen.'' (40-19 in 11 beurten).
Frédéric Caudron botste op een grandioze Lütfi Cenet, ook in een partij die naar een snelle beslissing ging door een serie van vijftien van de Turk in de zevende beurt (28-16). Caudron zei later: ,,Ik heb wat kansen laten liggen, dat heeft hij goed afgestraft. Hij bleef maar scoren, heel de partij door. Ik miste op een gegeven moment een 'over-en-weer', door een klos, daarop heeft hij die vijftien gemaakt.''
,,Het kon een keer gebeuren, hè, je kunt onmogelijk blijven winnen, zeker nu niet met die Scotch Double, die mooi is voor het publiek, maar waardoor de topteams worden benadeeld. Eddy Merckx: ,,Die Turken zijn al geen zwakke ploeg en als ze dan ook nog een geweldige dag hebben, dan kun je verliezen.'' Zijn laatste reactie was een echte Merckxiaans: ,,Ach, we zijn nog jong hè, we krijgen nog meer kansen.''
Het WK voor landenteams, gestart met 24 ploegen van twee, werd gekenmerkt door veel hoogtepunten. Dani Sánchez was één van de sterren, die niet op het eindpodium konden schitteren. De Spanjaard was de beste van allemaal in de voorronden. Zijn land werd uitgeschakeld in de voorronden omdat Rubén Legazpi twee keer verloor.
Torbjörn Blomdahl, negenvoudig winnaar op dit WK, twee keer met zijn vader Lennart, zeven keer met Michael Nilsson, lag er al in de eerste ronde uit, ook Marco Zanetti kon niet overleven, de Koreanen met HaengJik Kim en Jae Guen Kim werden net als de prachtige Franse ploeg met Jérémy Bury en Jérôme Barbeillon uitgeschakeld door Griekenland, dat zijn grote uitblinker had in Nikos Polychronopoulos.
De eindstand van het WK in Viersen:
1 Nederland (Jaspers/Van Erp) 1.675
2 Turkije (Sayginer/Cenet) 1.491
3 België A (Merckx/Caudron) 1.700
4 Oostenrijk (Kahofer/Efler) 1.287
5 Griekenland (Polychronopoulos/Kokkoris) 1.753
6 Duitsland A (Horn, Galla) 1.055
7 Turkije B (Capak, Incekara) 1.124
8 België B (Leppens/Philipoom)
9 Peru (Torreblanca/Rodriguez) 0.967
10 Frankrijk (Bury/Barbeillon) 1.845.
De individuele ranglijst:
1 Dick Jaspers 5-10-2.040-12
2 Semih Sayginer 5-8-1.524-12
3 Lütfi Cenet 5-8-1.457-15
4 Jean van Erp 5-8-1.411-8
5 Nikos Polychronopoulos 3-6-2.000-17
6 Frédéric Caudron 4-6-1.948-10
7 Eddy Merckx 4-6-1.494-8
8 Andreas Efler 4-6-1.353-10
9 Dani Sánchez 2-4-2.051-11
10 Marco Zanetti 2-4-1.632-11.
Het podium van het WK met Nederland op het hoogste schavot
Jean van Erp probeert zijn emotie te verbergen terwijl hij het publiek bedankt
Semih Sayginer en Lütfi Cenet, blij met zilver op het WK
De Belgen en de Oostenrijkers, brons op het WK na een uitstekend toernooi