BOLZANO – Voor niemand zal er ook maar enige twijfel mogelijk zijn. Marco Zanetti is de speler van het jaar in driebanden. Hij werd onlangs voor de 22e keer Italiaans kampioen en ook nu weer was er sprake van een bijzondere overwinning, zoals al zijn titels en zeges dit jaar. Hij schitterde in eigen land met twee partijen van 3.636 gemiddeld, één van 3.750, een klinkende overwinning en het zoveelste succes in dit jaar, waarin hij zo vaak uit onmogelijke situaties terugvocht en zijn wereldklasse toonde.
Marco Zanetti heeft een prachtige voorbereiding achter de rug op een nieuwe missie: de Europacup in Schiltigheim, waarin hij met het onverslaanbaar gewaande thuisteam van Agipi op jacht gaat naar de negende titel.
Markus Schönhoff had, exclusief voor Kozoom, aan de vooravond van het Europacup toernooi een interview met de Europese en tweevoudig wereldkampioen.
Kozoom: Je bent vorige maand 51 geworden, een ’oude wolf’, maar met zeer, zeer scherpe tanden. Er zijn waarschijnlijk op dit moment nauwelijks spelers, die over zulke sterke zenuwen beschikken. Hoe zie je dat zelf? Is dit voor Marco Zanetti mentaal de sterkste fase van zijn leven?
Marco Zanetti: ,,Ongetwijfeld is dit de sterkste periode in mijn carrière. Ik heb nu ook in individuele toernooien laten zien wat ik zo vaak heb gedaan met het team.’’
Kozoom: Na je overwinning in Lausanne en de Agipi Masters was je de grote favoriet voor het Europees kampioenschap in Brandenburg. En je hebt het waargemaakt, niet alleen met de titel, maar ook met een Europees toernooirecord van 2.500. Hoe kun je die dominantie verklaren?
MZ: ,,Als favoriet aan een toernooi beginnen, was iets nieuws voor mij. Maar ik probeerde mezelf te bevrijden van die rol en speelde elke partij punt voor punt. Ik ben echt trots op deze hattrick en ik kan me niet herinneren (maar ik kan me vergissen) dat iemand in de moderne geschiedenis van het biljart, na de lange dominantie van Ceulemans, drie belangrijke internationale toernooien op rij heeft gewonnen. Ik kon me volledig concentreren, elke partij weer en maakte belangrijke punten op beslissende momenten. Je mag niet vergeten dat ook geluk een rol speelt, maar dat is tegenwoordig nodig om een toernooi te winnen.’’
,,Het mooie resultaat vorige week in het Italiaanse kampioenschap geeft mij de hoop dat het meer is dan een korte periode in mijn carrière.’’
Kozoom: Bij biljartfans over heel de wereld zijn vooral twee partijen in het geheugen blijven hangen. De halve finale van de Agipi Masters tegen Dick Jaspers, die je na een achterstand van 26 punten nog versloeg. En de halve finale op het EK, waarin je Frédéric Caudron versloeg nadat hij het wereldrecord serie (28 punten) had geëvenaard. Kun je de spanning beschrijven die je in die wedstrijden hebt gevoeld?
MZ: ,,Tegen Dick Jaspers was het een hele prestatie, 26 punten in twee beurten inhalen. Daarna kwamen we allebei onder enorme druk.
,,Veel van mijn fans hebben in grote spanning voor het scherm zitten kijken en gebeefd als in een voetbalstadion. Misschien heb ik het wel aan hen te danken, dat mijn laatste bal zo gelukkig was. Het was in elk geval een van de meest opwindende partijen ooit. Ik zal nooit meer vergeten hoe vermoeid ik me voelde na afloop en hoe groot de ontlading was. Het voelde alsof ik de Mount Everest had bedwongen!’’
,,De halve finale in Brandenburg tegen Frédéric Caudron was echt uitzonderlijk. Na mijn goede start, met een score van 15-3 voor mij, kwam zijn magische reeks van 28. De wedstrijd was nog niet voorbij, en plotseling herinnerde ik me alle belangrijke overwinningen van de afgelopen maanden. Het ging elke keer door me heen: Man, als je deze partij ook nog wint, schrijf je een nieuwe pagina in de geschiedenis van de driebanden sport. Ik wilde het in elk geval proberen. En vanaf dat moment speelde ik in trance. Het werd een onvergetelijke partij. Ik voelde me rustig en ontspannen en voelde pas weer druk voor de laatste twee punten.’’
,,Heel opvallend is dat ik later van heel veel mensen heb gehoord dat ze hebben meegehuild aan het eind van de partij. En niet alleen mensen uit mijn eigen land.’’
Kozoom: Je lijkt aan het biljart altijd heel zelfverzekerd en ontspannen, zelfs in moeilijke situaties aan de tafel. Maar hoe is het als je op de stoel zit en je tegenstander scoort, zoals Caudron in Brandenburg. Wat gaat er dan door je hoofd? Denk je ook aan een nederlaag?
MZ: ,,Dat wil ik graag uitleggen aan de lezers van Kozoom. Die serie van 28 van Caudron kwam op het juiste moment, want ik leidde met 15-3. Toen hij tien punten had, had ik nog een voorsprong en keek ik nog gelaten. Maar op twintig punten lag ik plotseling een stuk achter. Tegelijk nam mijn bewondering voor mijn Agipi teamgenoot en gerenommeerde, nieuwe Longoni speler toe.’’
,,Vermoedelijk ook, omdat zo’n hoge serie voor mij onmogelijk is. Als ik een serie van 17, 18 heb, voel ik te veel druk. Toen Caudron zijn 29e punt miste, voelde ik met hem mee dat hij het nieuwe wereldrecord niet had verbeterd.’’
,,Meteen daarna kwam de pauze, dat heeft me heel goed gedaan. Want ik kon me weer opladen en op de rest van de partij concentreren.’’
,,Als ik op mijn stoel zit, gaat er meestal heel door mijn hoofd. Vaak zijn dat meer gevoelens dan gedachten. Toen ik zit op mijn stoel voor mij is over het algemeen heel erg door het hoofd, vaak zijn er meer gevoelens en niet alleen gedachten. Het is een kwestie van ervaring om daar mee om te gaan.’’
Kozoom: Jij bent de aanvoerder van het Agipi team in de Franse competitie en je speelt al een paar jaar wedstrijden in Oostenrijk. Verder alleen wereldbekers en kampioenschappen. Dat is niet veel, in vergelijking met andere topspelers. Heb je de rustperiodes nodig voor je herstel en voor je gezin?
MZ: ,,Om eerlijk te zijn, heb ik geen andere aanbiedingen gekregen van andere landen. In Innsbruck speel ik om bijzondere redenen. Ik ben zeer goed bevriend met Thomas Riml, oprichter van MYWEBSPORT (biljarten op afstand over de hele wereld). Dat heeft niets te maken met professional zijn.’’
,,Ik houd van ambitieuze projecten en wil graag zo veel mogelijk aan mijn verplichtingen voldoen.’’
Kozoom: De UMB (wereldbond) en CEB (Europese bond), de twee grote organisaties, proberen met veel veranderingen de biljartsport aantrekkelijker te maken. Het EK in Brandenburg was een mega evenement, het nieuwste project van de CEB. Jij was en bent altijd een kritische waarnemer. Hoe beoordeel je de huidige veranderingen (niet meer naar setsysteem, Brandenburg als een mega-evenement om de twee jaar)? Zijn er veranderingen die je je zou willen, in het belang van onze sport?
MZ: ,,Het driebanden spel is in een ongelooflijke ontwikkeling. Een technisch niveau dat dichter naar de perfectie groeit, grote spelers van zoveel verschillende nationaliteiten, een strijd tussen verschillende generaties en invoering van een tijdslimiet. Dat alles biedt de kijker het grootste plezier en veel opwinding. De partijen naar een langere afstand ten opzichte van het setsysteem, maken de duur van de wedstrijden voorspelbaar. Dat is onmisbaar voor televisie en voor de programmering. Wij zijn niet te vergelijken met tennis, in populariteit. En we kunnen geen live reportages verlangen van tv als onze wedstrijden op setsysteem een onzekere duur hebben tussen één uur en drieënhalf uur. Partijen naar 40 punten, duren gemiddeld 75 tot 100 minuten. Sommige wedstrijden bieden de hoogst mogelijke spanning, zoals de halve finale in Brandenburg. Ik zou echter de partijlengte op de grote toernooien van 40 naar 50 willen brengen.’’
,,In de gouden jaren van Raymond Ceulemans, lagen de gemiddeldes onder de 1.000 en werd er naar 60 punten gespeeld. Vandaag is het niveau duizelingwekkend gestegen, naar 1.500 en meer, maar we spelen naar 40 punten. Ik vind dat een absolute tegenstrijdigheid. En het is vreemd dat de internationale federaties dat hebben ingevoerd zonder ons, de topspelers, naar hun mening te vragen.’’
,,Halve finales en een finale naar 60 zou nog beter zijn, en dan nog duurt een partij waarschijnlijk niet langer dan twee tot tweeënhalf uur. Naar mijn mening zijn er grote verschillen in de media tussen driebanden en snooker. Twee belangrijke factoren daarin zijn: aan de ene kant, de geografisch heel andere situatie waarin snooker verkeert. Dat maakt het, met de concentratie van spelers, televisie en sponsors in Engeland, veel makkelijker. En aan de andere kant, de snookerorganisaties werken met de ambities om de biljartsport te presenteren, zoals iedereen in driebanden het zich zo graag zou wensen.’’
,,Nu, vandaag de dag, zie ik dat onze organisaties zich meer inspannen om internationale tv-uitzendingen naar zich toe te halen. Maar nog altijd stel ik vast dat, zonder de Agipi Billiard Masters live op Eurosport 2, zou er geen enkele internationale live uitzending op tv zijn. Dat is ongelooflijk, maar waar. Zo blijft onze fantastische biljartsport altijd klein en onbekend.’’
Kozoom: Twee comeback vragen: zien we Marco Zanetti volgend jaar weer terug op het WK voor landen in Viersen? En 2: je was derde op het EK van 1985 achter Ceulemans en Dielis. Kun je je voorstellen, opnieuw om een toernooi in bandstoten te spelen?
MZ: ,,Het is heel goed mogelijk dat ik opnieuw zal optreden in Viersen als ik officieel wordt gevraagd door de Italiaanse bond. Maar zo lang ik er zelf over kan beslissen, zal ik niet spelen als er geen fatsoenlijk prijzengeld is. Wij Italianen hebben zeker geen grote kans om op het podium te komen, maar dat heeft er niets mee te maken.
Voor mij gaat het om het principe: op het EK in Brandenburg, was er een goede prijs-kwaliteitsverhouding, waarom zou het op een WK anders zijn?’’
,,Wat de tweede vraag betreft: Ik zal niet opnieuw bandstoten gaan spelen. Het driebanden is wereldwijd, een discipline waarin altijd nieuwe ontdekkingen worden gedaan. En die veel tijd en inspanning in beslag neemt.’’
Kozoom: Dank, Marco, voor dit interview en veel succes in de Europacup dit weekeinde.