Logonieuwstvcommunitystore

Algemeen

Murat Tüzül: de diamonds op hun plek

27-05-2015

Gepubliceerd door frits bakker

commentlinktwitterfacebook
thumbnail
© © Kozoom
Murat Tüzül

ISTANBUL - Het zal iedere driebandenspeler wel eens zijn opgevallen dat het ene biljart bredere banden heeft dan het andere. Maar we spelen op het altijd 1.42,25 bij 2.84,50 grote groene laken, dus wat maakt dat uit? Meer dan je denkt. De Amerikaanse biljartwetenschapper Ira Lee had hier al eens aandacht voor gevraagd, en nu meldt ook Murat Tüzül zich. Hıj is de auteur van een toonaangevend boek over diamondsystemen.

Wie namelijk mikt op het hart van een diamond-teken in de band, raakt het laken van de band aanzienlijk eerder. Toepassing van diamond systemen is dus (mede) afhankelijk van de plaatsing van de diamonds in het hout. We laten de Turkse auteur en driebandenspeler even zelf aan het woord:

Beste driebanden vrienden,

Ik wil graag jullie aandacht voor een onderwerp dat naar mijn mening tot dusver onderbelicht is gebleven. Mijn dank gaat uit naar het Kozoom team dat me de gelegenheid geeft om mijn inzichten met jullie te delen.

Niemand voelt zich geroepen om de UMB en de CEB aan te spreken op de moderne en geaccepteerde biljartafmetingen, afstanden tussen de diamonds, het gewicht en de diameter van de ballen, zoals die zijn geevolueerd naar de huidige condities van ons materiaal; en dat is ook normaal.

Toch ben ik van mening dat er een standaardisatie noodzakelijk is, namelijk die van de afstand tussen het hart van de diamond en de binnenkant van de stootrand. Dit maakt universele toepassing van diamond systemen mogelijk, en die zijn een onmisbaar onderdeel van het spel geworden.

Ik heb deze kwestie onderzocht, om er achter te komen waarom dit aspect zolang genegeerd is. Ik ben al 25 jaar een biljartliefhebber met een speciale interesse in het mathematisch aspect van het spel, en ik verwijt mezelf dat ik deze vraag niet eerder heb gesteld, Daarentegen doet het me weer plezier dat ik een van de eersten ben die het ter tafel brengt.

Bij het opmeten van verschillende biljarts ontdekte ik dat dat afstand tussen het midden van de diamond tekens tot de stootrand niet identiek was, er bleek verschil tussen tafels van diverse merken. Ik mag gerust zeggen dat iedere fabrikant zijn eigen metrische afstanden hiervoor aanhoudt.

Mijn hypothese is gebaseerd op een theoretische studie, en kan mogelijk worden bevestigd door voorbeelden uit het boek "Mr. 100" van Raymond Ceulemans, algemeen geaccepteerd als een gezaghebbend werk over dit onderwerp.

Maar nogmaals, het is slechts een hypothese. De verificatie ervan is het werk van wiskundigen. Ik deel mijn werk zonder voorbehoud, iedereen mag het nazien en er het zijne van vinden. Ook voorstellen om te komen tot een verantwoorde standaardisatie zijn welkom, dat kan onze sport alleen maar ten goede komen.

Ik heb - in het licht van mijn werk - de UMB een aanbeveling gestuurd, en neem aan dat deze met zorg zal worden overwogen.

De correcte afstand tussen de binnenkant van de band en de hartlijn van de diamonds zou 7,7672 cm moeten bedragen, afgerond 7,8 cm. In mijn optiek maakt dit het mogelijk systemen met een tolerantie van 0,5 cm toe te passen.

Hoogachtend...

Murat Tüzül

 

Klik op de afbeeldingen om deze te vergroten.

A:        B:  

Commentaren