Bandstoten
HATTEM - Twee titels in de kaderspelen had Raymund Swertz al op zak dit seizoen. Het Nederlands kampioenschap ereklasse bandstoten was de zwaarste missie, omdat Jean Paul de Bruijn in die discipline een speler van wereldklasse is. Zondag maakte Swertz een eind aan de hegemonie van de veelvoudige kampioen: de Limburger stond bovenaan op het podium nadat hij op de slotdag de specialist De Bruijn was voorgebleven.
In de slotronde verrichte Swertz een waar kunststukje: in de partij tegen Jos Bongers liep de spanning in de slotfase hoog op, kon Swertz wel als eerste de finish bereiken, maar kwam Bongers dicht bij een remise. De misser op vijf caramboles van het einde (125-120 in 8 beurten) kwam als een bevrijding voor Swertz. Hij sleepte de titel weg voor de poorten van de hel.
Jean Paul de Bruijn had op dat moment immers zijn partij tegen Michel van Silfhout al winnend afgesloten (125-43 in 12), waardoor de Zeeuw bij een remise van Swertz met een krappe voorsprong in gemiddelde toch nog tot kampioen zou worden uitgeroepen. Maar omdat Bongers miste, kon de vlag voor Raymund Swertz in top.
De drievoudige landskampioen van dit seizoen eindigde één matchpunt boven zijn belangrijkste concurrent: 12 voor Swertz, 11 voor De Bruijn. Michel van Silfhout stond als derde op het podium, Jos Bongers viel er door drie verliespartijen in de laatste drie ronden net buiten.
Raymund Swertz wist dat hij op de slotdag met drie sterke tegenstanders moest afrekenen. ,,Het zijn stuk voor stuk spelers die het je heel lastig kunnen maken. Ik wist dat winnen in de twee laatste wedstrijden noodzakelijk was om kampioen te worden. Dat was een heel lastige opgave, zeker ook in de laatste partij, omdat Jos Bongers een speler is die al heel lang aan de nationale top staat en die bovendien in dit toernooi heel sterk was begonnen.''
Over de finale zei Swertz: ,,Het is een soort mentale overwinning op mezelf. Mijn tegenstander (Jos Bongers) kon vrijuit spelen, ik speelde voor de titel. En omdat de partij op de andere tafel uit was, werd de druk nog groter. Ik ben in mezelf blijven geloven, heb niet te veel aan de verdediging gedacht, omdat ik dan uit mijn eigen spel zou raken. En het is gelukt. Ik ben er heel blij mee.''
,,Het is wel een heel speciaal seizoen'', keek Swertz terug op dit Nederlands kampioenschap en de twee titels die hij al eerder heeft veroverd. De trilogie betekent dat de Limburger dit jaar ook één van de grote favorieten is in de klassieke spelen op het Europees kampioenschap in Brandenburg.
Het toernooi had voor de spelers in de bovenste regionen en bijzonder verloop. Jos Bongers was de beste starter met twee voortreffelijke partijen in de eerste twee ronden. De Nijmegenaar rekende koelbloedig af met Sam van Etten (125-34 in 9) en René Tull (125-65 in 6).
Michel van Silfhout bleef in het spoor met overwinningen op Sam van Etten en Demi Pattiruhu. Twee van de topfavorieten maakten in die eerste twee ronden een misstap: Jean Paul de Bruijn in de eerste ronde tegen Roij van Raaij, Raymund Swertz in de tweede ronde tegen Jean Paul de Bruijn.
Na zijn riante start had Jos Bongers in ronde drie en vier een terugslag. Toch bleef hij aan de winnende hand tegen Roij van Raaij (125-64 in 21) en Demi Pattiruhu (125-113 in 22). Toch was toen al te zien dat Bongers zijn hoge niveau van de opening niet vol kon houden. Michel van Silfhout bleef ook winnen en toonde wel progressie tegen René Tull (13 beurten) en Roij van Raaij (12 beurten). Zodat Bongers en Van Silfhout na die vier ronden nog altijd de maximale punten hadden.
De concorrentie (Swertz en De Bruijn) bleef redelijk in het spoor, hoewel De Bruijn in de derde ronde nog een slippertje maakte tegen Sam van Etten. De Noord-Hollander dwong zijn tegenstander tot remise met 125-125 in 12 beurten. Swertz klom met twee overwinningen in die tussenronden langzaam naar de top van de ranglijst, toen nog twee punten achter Bongers en Van Silfhout.
Dat veranderde in de vijfde ronde, waarin Jean Paul de Bruijn de spanning terugbracht met winst op Jos Bongers (125-46 in 7) en Raymund Swertz koploper werd door Michel van Silfhout te verslaan met 125-38 in 16.
Jos Bongers viel in de zesde ronde nog verder terug, omdat hij in de slotfase moest buigen voor een plotseling weer uitstekende spelende Michel van Silfhout (125-116 in 11). Raymund Swertz was de onbetwiste ster van die ronde. De nieuwe koploper schitterde met een prachtige serie van 104 (de hoogste tot dan toe) en versloeg Roij van Raaij in vier beurten met 125-7.
De stand tot dan toe was dat Raymund Swertz en Michel van Silfhout met 10 machtpunten aan de leiding gingen, Swertz met 10.13, Van Silfhout met 7.70. Jean Paul de Bruijn was de meest gevreesde concurrent. De Zeeuw moest zelf in de laatste ronde nog tegen Michel van Silfhout, terwijl Raymund Swertz nog tegenover Jos Bongers stond. De uitkomst is bekend:
Roij van Raaij nam afscheid van zijn toernooi met winst op René Tull: 125-98 in 15 beurten dankzij series van 22, 10 en 16 in de laatste beurten. René Tull startte sterk met 12 en 30 in de vijfde en zesde beurt, maar viel daarna stil.
Sam van Etten versloeg in de laatste ronde Demi Pattiruhu met 125-103 in 22 beurten dankzij een slotserie van 26. De jonge Noord-Hollander gaf daardoor de laatste plaats over aan Pattiruhu.
Het Nederlands kampioenschap werd georganiseerd door DOS Hattem.
De einstand:
1 Raymund Swertz 12-10.67-104
2 Jean Paul de Bruijn 11-10.9-71
3 Michel van Silfhout 10-7.20-48
4 Jos Bongers 8-9.30-46
5 Roij van Raaij 6-5.31-32
6 René Tull 4-6.71-43
7 Sam van Etten 3-6.53-61
8 Demi Pattiruhu 2-5.94-41