Driebanden
NIJKERK - De relaxte zomer van Therese Klompenhouwer, de wereldkampioene driebanden bij de dames, eindigt deze week na een korte stop in New York. Het Jennifer Shim toernooi in het vermaarde Carom Cafe in Flushing is de start van een lang jaar, waarin Neerland's hoop en glorie op het biljartlaken op zoek gaat naar nieuwe, uitdagende successen en titels. Drie keer was ze al de beste van de wereld, zeven keer zonder onderbreking van Europa en nog altijd heeft de 36-jarige Terri, zoals ze door vrienden en fans wordt genoemd, de ambitie om dat prachtige palmares verder uit te bouwen. Het Jennifer Shim toernooi is de eerste vormtest en geldt als voorbereiding op het WK voor dames in Valencia. ,,Ik wil altijd in vorm zijn, overal waar ik speel, maar het WK is de belangrijkste piek.''
Kozoom sprak uitgebreid met 's werelds beste speelster kort voor haar vertrek naar New York: over damesbiljarten in het algemeen, het nieuwe tijdperk in biljarten, vrienden en geluk.
Kozoom/Frits Bakker: Met welke ambities en verwachtingen sta je aan de start van dit nieuwe jaar? Waar wil je graag pieken, hoe ga je het jaar indelen en aanpakken?
Therese Klompenhouwer: Mijn ambities zijn eigenlijk vrijwel hetzelfde als elk ander jaar. Ik wil bij de dames aan de top blijven en bij de heren nog een beetje verder doorpakken. Deze week start het Jennifer Shim toernooi in New York, waar ik titelverdedigster ben en in september-oktober is het WK dames, waar ik ook mijn titel verdedig. Op die twee toernooien wil ik op mijn best zijn, maar eigenlijk wil ik altijd pieken, ook in de competities en Grand Prix toernooien. Ik ben vorige week weer met mijn trainingen gestart om me klaar te maken voor aankomend seizoen. Ik wil zo veel mogelijk wedstrijden spelen om in vorm te blijven en hopelijk daardoor te kunnen pieken op de juiste momenten.
Kozoom/FB: Welke fase van je leven is dit voor jou? Ik bedoel, in de relationele sfeer, in maatschappelijk opzicht, wat hebben alle successen met je karakter gedaan?
TK: Ik heb het idee dat dit de mooiste fase mijn leven is. Mijn relatie met Chantal is heel leuk en stabiel. Zij is iemand die me heel gelukkig maakt en altijd achter me of naast me staat als dat nodig is en die ook zelf nog eens van biljarten houdt. Ik ben daardoor wat opener geworden en iets meer aan het genieten van de dingen die er na en om het toernooi heen gebeuren. Wat meer onder de mensen zijn dus. Ik geniet steeds meer van een titel, maar ook van de weg ernaartoe. Dat beinvloedt ook mijn spel, want het voelt minder als 'moeten' en daardoor gaan de wedstrijden eigenlijk alleen maar makkelijker. Ik denk ook niet meer dat ik hoef te laten zien, dat ik goed kan biljarten, want dat weet iedereen nu wel. De druk is daardoor bij mezelf veel minder en dat speelt wat meer ontspannen. Het komt mijn spel alleen maar ten goede. Natuurlijk, de wil om te winnen verdwijnt nooit.
Kozoom/FB: Wat een weelde eigenlijk voor Nederland, dat Dick Jaspers de wereldkampioen en Europees kampioen driebanden bij de mannen is en jij bij de vrouwen. Heb jij een verklaring voor dat Nederlandse succes, want we zijn relatief toch niet zo'n groot sportland. Is Nederland voor jou het ideale land om als topbiljartster in te wonen?
TK: De successen van mij en Dick komen, omdat we topsporters zijn en leven voor onze sport. Discipline hebben in het trainen, maar ook goed slapen, goed eten en conditioneel in orde zijn is belangrijk om op je best te kunnen presteren. Daarbij komt ook nog dat ik altijd steun heb gehad van mijn familie en van de biljartbond, de KNBB .Mijn ouders reden me of lieten me altijd overal naartoe rijden en de KNBB heeft mij altijd de mogelijkheid gegeven om te trainen bij een bondstrainer. Ik heb zelf ook veel moeten doen, maar die combinatie heeft heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. Of Nederland voor mij het ideale land is om als topbiljartster te leven? Ja, op dit moment wel, want mijn leven zoals het nu is, maakt mij het gelukkigst.
Kozoom/FB: Heb je in je sport en door het vele reizen naar toernooien en kampioenschappen echte vrienden gekregen? En wie zijn de belangrijkste mensen in je leven?
TK: Ja, dat heb ik zeker. Maar ik zie ook wel in, dat mijn sport en het reizen me veel vriendschappen heeft gekost. Vrienden die ik hier in Nijkerk, mijn woonplaats, had. Ik ben in het weekend natuurlijk veel weg, omdat er wedstrijden zijn, andere mensen zijn dan dikwijls vrij. Daardoor verlies je het contact en vervagen de vriendschappen. Maar natuurlijk heb ik nog wel vrienden overgehouden hoor, en die contacten probeer ik zoveel mogelijk te onderhouden. De meeste vriendschappen die we nu hebben, zijn met mensen die zelf ook uit de biljartwereld komen. Daarnaast ben ik familie ook heel belangrijk gaan vinden. Dat vond ik altijd wel, maar nu heb ik wel meer de behoefte om ze wat vaker te zien, want ook dat is lastig met mijn sport. De belangrijkste mensen in mijn leven zijn natuurlijk mijn partner, Chantal, mijn ouders en mijn broer en schoonzus. En natuurlijk mijn kleine neefje van bijna twee.
Kozoom/FB: Ben je tevreden met de progressie die je pakweg de laatste twee, drie jaar hebt gemaakt in technisch, tactisch opzicht en in moyenne?
TK: Ja, ik ben zeker tevreden. Progressie maak ik nog steeds, al gaat het misschien wel iets minder snel, maar dat is normaal, denk ik. Ik ben een stuk rustiger aan tafel en in mijn hoofd. Ik maak steeds vaker de juiste beslissing en ben nog steeds heel erg bezig met mijn techniek. Mentaal ben ik enorm gegroeid. Dat heeft zeker een tiende in moyenne opgeleverd. Mijn mindere partijen worden steeds beter. Dat komt omdat ik scorend ook sterker ben geworden. De series komen komen steeds makkelijker en ik ben minder snel in paniek als ik een aantal keren achter elkaar niet scoor. Ik zie wel dat ik vaak in het 'heren-circuit' beter speel dan bij de dames. In Grand Prix toernooien en World Cups heb ik al vaak toernooien boven de 1.200 of 1.300 gespeeld. Bij de dames is dat vaak lastiger. De partijen zijn vaak korter, dus is er minder ruimte om series te maken.
Kozoom/FB: Zijn er mensen in je omgeving die je nog steeds beter leren biljarten?En ook: aan wie heb je in je ontwikkeling veel te danken?
TK: Ik ben opgeleid door Christ van der Smissen. Met hem ben ik begonnen toen ik net startte met driebanden toen ik 0.400 speelde. Hij heeft mij ontzettend veel geleerd en me van de 0.400 naar 0.950 gebracht. Een heel fijn persoon om mee te werken, maar ook buiten het biljarten om iemand die er altijd voor me was. Met Christ kon ik praten als ik persoonlijk ergens mee zat. Hij ging ook altijd mee naar de toernooien in het buitenland en kwam bij elk NK het hele weekend kijken. We hebben ontzettend gelachen ook en er was altijd een goede sfeer. Helaas is dat toentertijd door omstandigheden gestopt. Nu, sinds enkele jaren, krijg ik les van Raimond Burgman. Hij heeft mij bijgeslepen, meer rust in mijn spel gebracht en mij voornamelijk mentaal heel erg geholpen. Positiever denken, niet in paniek raken en altijd blijven biljarten, hoe slecht het ook gaat. Raimond is ook een heel fijn persoon, die serieus is in zijn sport, maar waar je ook ontzettend mee kan lachen. Een goede sfeer is belangrijk. Deze twee trainers waren niet op mijn pad gekomen als de KNBB en de sectie driebanden mij niet hadden gesteund, dus aan de bond heb ik veel te danken.
Kozoom/FB: Het is voor jou en voor veel biljarters een bewogen jaar met de komst van een nieuwe organisatie in Korea. Jij hebt bewust en al vrij snel gezegd: ik blijf de UMB, de wereldbond, trouw, net als Dick Jaspers trouwens. Wat was de voornaamste reden daarvoor?
TK: Het is voor mij een lastige keuze geweest, want ik kreeg een heel mooi aanbod om over te stappen naar de PBA en LPBA. Ik had niet veel tijd om erover na te denken en moest dus in een heel korte tijd bepalen of ik mijn leven compleet wilde omgooien. Ik wist dat er consequenties aan vast zouden zitten als ik het zou doen. De beslissing kon ik niet zo maar in een paar dagen nemen en ook niet alleen. Ik heb overlegd met Chantal, want ook voor haar zou er dan veel veranderen. En ook aan mijn vader en broer heb ik gevraagd wat zij ervan vonden. Daarna ben ik zelf gewoon eens gaan nadenken wat ik nou het liefste wilde. Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik het gelukkigst ben zoals mijn leven nu is. En dat mijn eigen geluk het belangrijkst is en boven alles staat. Ik ben privé gelukkig en met mijn biljarten zoals het nu gaat, dus ik wil dat niet veranderen. Ik wil ook gewoon nog Europese- en wereldtitels halen. Daarnaast vind ik ook, dat ik als ambassadrice van de KNBB mijn federatie niet zo maar kan afvallen. De KNBB en de Sectie driebanden hebben heel veel voor mij gedaan in al die jaren. Het WK dames komt vanaf volgend jaar voor drie jaar naar Nederland. Dat hebben ze ook voor elkaar gekregen. Nee, dan ga ik hun niet de rug toe keren, doe ik echt niet. En ook de UMB, de wereldbond, heeft aan mij laten zien, dat ze het damesbiljarten belangrijk vinden en bereid zijn om het voor de dames beter te maken. Voor mij allemaal reden genoeg om bij de UMB te blijven.
Kozoom/FB: Twee, drie speelsters uit de damestop zijn overgestapt: Mi Rae Lee, Namiko Hayashi. Vind je dat het WK dames daardoor is gedevalueerd?
TK: De sterkste speelsters van de wereld, zoals Orie Hida en Sruong Pheavy zijn gewoon gebleven en doen mee aan het WK, dus voor mij betekent het niet veel. De enige die in opkomst is en voor de PBA heeft gekozen, is Bo Mi Kim. Lee en Hayashi, zijn heel goede speelsters. Maar ze hebben het vorige WK al niet meegedaan, omdat er andere speelsters waren uit Korea en Japan.
Kozoom/FB: De eerste twee toernooien van die nieuwe PBA organisatie zijn inmiddels gespeeld. Wat is jouw indruk en vind je achteraf dat je keuze goed is geweest?
TK: Ik weet het niet zo goed. Ik heb een aantal keren gekeken, omdat ik graag naar biljarten kijk. Ik ben wel een voorstander van dat het allemaal wat flitsender mag en de kleding wat minder stijf, zoals je bij de PBA ziet. Ik heb niet het idee dat de kijkcijfers de pan uit rijzen, maar goed, dat kan misschien nog komen. Als ik naar de LPBA kijk, vind ik het niveau soms wel wat tegenvallen, al zitten er zeker wel hele goede speelsters tussen. Als ik ernaar kijk, begint het bij mij nog niet te kriebelen, dus ik heb zeker geen spijt van mijn keuze.
Kozoom/FB: Biljarten wordt niet echt gezien als een fysieke sport. Denk je dat jij ooit zou kunnen doorgroeien naar het niveau dat topspelers in het mannencircuit halen? Of denk je dat dat ooit wel kan gebeuren in de komende jaren?
TK: Ja, natuurlijk kan dat. Het meest leer je door tegen de topspelers te kunnen spelen. Dus hoe vaker ik tegen toppers bij de mannen speel, hoe meer ik leer en er zelf beter van wordt. Dat is een van de reden waarom ik de World Cups nog blijf spelen, het is een van de weinige kansen om bij de mannen tegen de toppers te kunnen spelen. Voor de ranking hoef ik het niet te doen, want het is voor mij heel lastig om in de top 50 van de UMB te komen, omdat ik alleen maar punten krijg met het spelen van de World Cups en de Masters. Voor mijn andere toernooien kan ik voor die ranking geen punten verdienen. Dat kunnen de mannen wel. De mannen hebben ook veel meer toernooien, waaraan ik niet kan deelnemen of waarvoor ik niet word uitgenodigd, dus ik speel voornamelijk toernooien bij de dames. Door meer betrokken te worden of te blijven in de grote toernooien zoals de World Cups, heb ik de kans om heel sterke spelers te ontmoeten.
Therese Klompenhouwer op het laatste WK, met supporters en vrienden in de tribunes
Kozoom/FB: Hoe denk je eigenlijk over het vrouwenbiljarten in het algemeen. Hoe hoog schat je het in. Waar de mannen aan de top een indrukwekkende stap omhoog hebben gemaakt, vooral ook om de Aziaten zoals de Koreanen en Vietnamezen voor te blijven, zijn de vrouwen in jouw schaduw blijven hangen op gemiddeldes rond de 0.5, 0.6, dus eigenlijk zit daar geen verbetering in.
TK: Voor dames is het veel lastiger om veel te biljarten, helemaal in Europa. Er zijn minder mogelijkheden, minder toernooien en er is minder geld. Wil je echt bij de top van de dames komen, dan moet je jong beginnen, zodat je nog de mogelijkheid hebt om te kunnen trainen en dat je de steun hebt van instanties en je ouders. Als je ouder bent en je krijgt kinderen en gaat werken, dan wordt het al heel moeilijk. Je moet minimaal 10 jaar intensief trainen wil je bij de top kunnen komen. Dat houdt in: mimimaal 5 dagen per week, vele uren op een dag intensief bezig zijn met biljarten. Kan dat nog, dat is de vraag als je full-time werkt en/of kinderen hebt? Moeilijk, denk ik. Daarbij is het ook nog een sport waar het lastig is om je brood mee te verdienen. Tja, dan is de keuze snel gemaakt.
Kozoom/FB: Hoe is het eigenlijk met je fysieke gezondheid? Er waren de laatste maanden wat blessures en ongemakken die je hinderden bij het spelen.
TK: Ik tob al een half jaar met mijn rug en mijn nek. Het gaat steeds beter. Ik ben nu voor 90 procent pijnvrij, maar heb nog steeds mindere dagen. Nog altijd ben ik onder behandeling bij een arts. Hij denkt dat hij het voor de start van het seizoen helemaal verholpen heeft. Dus ik ben zeker niet op mijn best geweest de eerste helft van dit jaar, maar hoop in september wel weer helemaal fit te zijn. Dat is ook de reden waarom ik in New York alleen het Jennifer Shim toernooi speel en niet het Verhoeven Open. Omdat ik bang ben dat dat teveel wedstrijden zijn en dus te veel belasting voor mijn nek. Ik wil niet het risico lopen dat mijn nek overbelast raakt.
Kozoom/FB: Je sport, biljarten op hoog niveau, is een heel belangrijk deel van je leven geworden. Wat is je grootste motivatie om het nog zo lang mogelijk te blijven doen.
TK: Het belangrijkste is dat ik het altijd nog heel erg graag doe. Ik ga nooit met tegenzin biljarten, tenzij ik fysiek niet in orde ben. Ik geniet nog van elke wedstrijd, of het nou competitie is of een WK. Zo lang ik aan de top kan blijven bij de dames en het financieel kan, blijf ik op het hoogste niveau spelen.
Kozoom/FB: In de Aziatische landen komen vooral bij de mannen veel jonge talenten tevoorschijn. In traditionele biljartlanden als België, Nederland, Duitsland zijn topspelers inmiddels rond de 50, 60 en komt er geen nieuw talent opdagen. Hoe zie je de toekomst van deze landen?
TK: Het is belangrijk dat de federaties tijd en geld steken in het zoeken en het opleiden van de jeugd. Ze moeten deze jongens en meiden enthousiast maken met de sport en laten zien welke mogelijkheden er zijn. Dus Europa moet niet achterblijven en de federaties moeten hun best doen om jonge talenten onder hun vleugels te nemen en die financieel te steunen. In Nederland zijn ze daar al enige jaren mee bezig. De jeugd krijgt training en Nederland organiseert van 2020 tot en met 2022 ook het WK junioren, dat is in ieder geval al een heel goede stap.
Kozoom/FB: Voor spelers als Jaspers, Merckx, Sayginer, Zanetti, Blomdahl, Coklu ziet het er dank zij inspanningen van de wereldbond financieel de laatste twee, drie jaar al veel beter uit. Ze kunnen nu eindelijk als profsporters leven. Hoe is dat bij jou? Hoe dicht zit jij tegen een profstatus aan?
TK: Ik zit er dicht tegenaan, maar kan alleen van prijzengeld zeker niet leven. Ik moet veel dingen er omheen doen om te kunnen rondkomen van het biljarten, zoals lesgeven en demonstraties en clinics geven. Ik ben ook nog erg afhankelijk van sponsoren. Het zou mooi zijn als de dames meer toernooien krijgen, zoals bijvoorbeeld hun eigen Survival toernooien, waar prijzengeld mee te verdienen is. Het prijzengeld van het WK dames en het EK dames is al omhoog gegaan, maar je moet het toernooi wel winnen om er financieel iets aan over te houden. En ook dat is niet genoeg om er een paar maanden van rond te komen. Ik hoop dat in de toekomst het prijzengeld nog meer omhoog gaat, zodat ik me nog meer kan richten op mezelf en minder dingen erom heen hoef te doen. Ik hoop dat ze ooit Survival toernooien voor dames gaan organiseren.
Therese met vriendin Chantal: die mijn beste supporter is
Kozoom/FB: Hoe gaat dit jaar van start voor jou? Deze week vertrekken naar New York voor het Jennifer Shim toernooi, van vrijdag 2 tot en met zondag 4 augustus met 25 vrouwen. Dan start de voorbereiding op het WK in Valencia eind september. Moet dat de eerste piek zijn? En hoe ziet het jaar er verder uit?
TK: Ja, New York en het WK moeten inderdaad de eerste piek zijn. Ik kan met deze toernooien ook zien hoe het met mijn gezondheid staat. Dat worden weer intensieve dagen, en de afgelopen maanden heb ik voornamelijk rust gehouden. Verder ga ik in 3 of 4 verschillende competities spelen, speel ik het NK dames, nog twee Grand Prix toernooien en de World Cups. Het wordt druk voor de rest van het jaar. Maar ik kijk er heel erg naar uit, ik heb er heel veel zin in.
Het Kozoom International team wenst je heel veel succes in dit nieuwe jaar.