Driebanden
OOSTERHOUT - De ambitie is er altijd, de motivatie van Therese Klompenhouwer zal niet altijd optimaal zijn. De wereldkampioene driebanden in het damesbiljarten, net als Dick Jaspers bij de mannen voor Nederland de enige wereldtopper, haalde zondag haar elfde nationale titel in elf kampioenschappen. Ze moest daarvoor in de altijd gezellige speelzaal van Camping De Eekhoorn in Oosterhout de 65-jarige Zeeuwse Joke Breur verslaan. Dat deed ze met 30-10, met twee vingers in de neus. ,,Ik heb gepiekt op de dag dat het moest'', zei Therese, die met deze broze tegenstand na afloop niet op een wolk van geluk leefde. De titel níet winnen was zelfs niet des Therese's geweest.
Waar Dick Jaspers nog wel eens een Grand Prix of zelfs een titel mist in eigen land, kan dat Therese Klompenouwer eigenlijk niet overkomen. De enige hoop op een serieuze tegenstand en nieuw bloed voor de komende jaren is Andrea Hofman, de Colombiaanse die alweer wat jaartjes in Den Haag woont sinds haar relatie en huwelijk met Glenn Hofman. De jonge belofte speelde een veelbelovend toernooi op dit NK, haalde regelmatig moyennes van rond en boven de half en stond als verliezend halve finalist tegen Therese terecht en verdiend op het podium.
Maar waren waren de Nederlandse vrouwen die in de lange periode hiervoor naar WK's gingen of World Cups speelden, bondstrainingen kregen en volgens de verhalen toekomstige rivalen van Therese waren? En die altijd zijn bleven steken in de grauwe subtop en middenmoot van gezellige, af en toe best gemotiveerde, maar gewoon werkende dames of huisvrouwen.
Het Nederlands kampioenschap is een gevecht, of eigenlijk een demonstratie van één tegen allen. Karina Jetten, Gerrie Geelen, Monique Wilkoswki zijn zo maar wat namen van op voorhand aangekondigde rivalen van Therese. Tien, twintig jaar lang al. Maar zoals in elk kampioenschap werden ze weer keurig naar het tweede plan gestuurd door de dame die torenhoog op de troon van het vrouwenbiljarten zit. Dat is geen schande, dat is de realiteit.
,,Ik voel de concurrentie een beetje dichterbij komen'', zei Therese in een kampioenschap van twee, drie jaar geleden. Ze zei het vermoedelijk alleen maar vriendelijk en meelevend, om de meiden uit het peloton wat moed in te spreken. Mirjam Pruim-Emmens maakte een te prijzen come-back, dat mag gezegd. De Almelose eindigde na een jaar van afwezigheid mooi op het podium.
Maar was het niet heel treffend voor al die aardige, bereidwillige dames dat Joke Breur, een 65-jarige mevrouw uit Terneuzen, in de finale tegenover Therese stond? Razend knap, dat wel, van de Zeeuwse veterane, die ook nog wel eens jarenlang de World Cups frequenteerde. Zeker zoals ze zich dapper door de kwartfinale en de halve finale van het toernooi vocht. De mevrouw die zo'n vijftig jaar geleden in het café van haar ouders in de binnenstad van Terneuzen voor het eerst naar de biljartkeu greep, stond nu, zo veel jaren later, in de finale van het Nederlands kampioenschap. Dat zou, in een zijsprong naar het mannenbiljarten, zo ongeveer betekenen dat Dick Jaspers een nationale finale zou spelen tegen een 65-jarige, aimabele biljartverkoper uit de Zeeuwse polders.
De vlag uit voor Joke Breur, als ze zondagavond terugkeert in Terneuzen. Maar wat heeft de biljartbond, zo bleek dit weekend maar weer eens, een schrijnende behoefte aan nieuwe Andrea Hofman's of Daisy Werdekkers om de titels van Therese Klompenhouwer iets meer te laten glinsteren.
Het mag zeker gezegd: het Nederlands kampioenschap werd vlekkeloos georganiseerd in De Eekhoorn, de sfeer was bijzonder en de arbitrage van het hoogste nationale niveau.
Halve finales:
Therese Klompenhouwer-Andrea Hofman 30-13 in 21 (series 6/3)
Joke Breur-Mirjam Pruim-Emmens 30-28 in 52 (series 3/2
Finale: Therese Klompenhouwer-Joke Breur 30-10 in 29 (1.034-0.344 (series 4/2).
De vier uitblinkers van het kampioenschap: vlnr. Joke Breur, Therese Klompenhouwer, Andrea Hofman en Mirjam Pruim-Emmens