Çok az turnuva 3 bant dünya şampiyonası kadar garip bir tarihe sahiptir. Örneğin: Bu turnuvada altın madalya kazanan sporcuların, dünyanın ilk 30'unda bile olmadığı birkaç yıl geçirdik. Bu şampiyonanın düzenlenmediği birkaç yıl oldu! Ne kadar delice değil mi! Wimbledon'da şöyle bir basın toplantısı hayal edebiliyor musunuz: "hayır, bu yaz turnuvayı yapmıyoruz, gelecek yıl görüşürüz." ?

Örneğin 1992-1993 yıllarında hiç dünya şampiyonası organize edilmedi. 1994-1996 yıllarında ise, elbette BWA-UMB çatışmalarından kaynaklı olarak ikişer adet profesyonel kazanan bulunuyor. Bu hikayeyi tekrar anlatmaya gerek yok sanırım. Yoksa var mı? Belki de bilardo dünyasındaki çalkantılarla oyuncular üzerinde sergilenen güç gösterilerinin, her zaman kaybeden tarafta olacağına ikna etmek için yardımcı olabilir. 

Uzun bir dönemin sonunda efsane Raymond Ceulemans'ın kazandığı son dünya şampiyonluğu, dünya şampiyonluğu tarihine bakmak için iyi bir başlangıç ​​noktası gibi görünüyor. Yorumlarım ile size yol göstereceğim. 

2001 - Lüksemburg. Mr.100 kariyerinde 21. ve son kez ferdi dünya şampiyonluğu ünvanını kazandığında 64 yaşındaydı. Caudron, Jaspers tarafından elenmişti. Jaspers daha sonra Zanetti'ye kaybetti. Zanetti ise, finalde Ceulemans'a yenildi. Blomdahl neredeydi diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Blomdahl, çeyrek finallerde Meksikalı Luis Avila'ya kaybetmişti. Bu şampiyona, Raymond Ceulemans'ın kazandığı bütün dünya şampiyonluğu ünvanlarının arasındaki favorilerinden biridir. 

2002 - Randers. Zanetti 2001'de kaybettiği finali 2002'de geri kazandı. Finalde ev sahibi sporcu Dion Nelin'i yendi. On beş yıl sonra aynı şehirde, aynı final tekrar olabilir mi? Mümkündür, iki sporcu da sahada ve iyi oynuyor. 

2003 - Valladolid. Bu ünvan, Semih Saygıner'in kariyerinde kazandığı ilk ve tek dünya şampiyonluğu ünvanıdır. O yıllarda sıralamadaki ilk üç sporcunun arasında fazla puan yoktu. Bir sayı bile 1. sırada olmaya yetebilirdi. Finalde kaybeden isim: dünya şampiyonasının acısını tümüyle anlatabilecek olan genç sporcu Filippos Kasidokostas idi. Ve sevinen taraf ise Türk sporcu Semih Saygıner oldu. 

2004 - Rotterdam. Dick Jaspers, 2000 yılında St.Etienne'de aldığı ünvandan sonra, kariyerindeki ikinci dünya şampiyonluğu ünvanını elde etti. Ve finalde yendiği isim; Filippos Kasidokostas idi. Yunan sporcunun neden bu kadar güçlü olduğunu biliyor musunuz? Çok şey yaşadı. 

2005 - Lugo. YouTube'da arama yaparsanız, İspanyol sporcu son sayısını aldıktan sonra Daniel Sanchez'i ayakta alkışlayan Jean Paul de Bruijn'ın videosunu bulabilirsiniz. Bu, bir sporcunun diğerine olan %100 saf hayranlığıdır. Ve gerçekten Dani Sanchez, neredeyse hatasız bir üç bant oynayarak, 3.461 ortalama ile 3 set kazanmıştı. 

2006 - St.Wendel. Eddy Merckx'in ilk dünya şampiyonluğu. Bunun kaçınılmaz olduğunu söylemeliyim. Turnuvanın sürprizi ise gümüş madalyayı kazanan Nikos Polychronopoulos'tu. Merckx, 16'da Kasidokostas'ı yendikten sonra, Polychronopoulos'u da elemeyi başardı. Hatırlatmak gerekirse, Merckx o yıllarda çok daha güçlü bir oyuncuydu. 

2007 - Cuenca. Bu, tüm favori isimlerin tökezlediği ender şampiyonalardan biriydi. Caudron, Forthomme'a yenildi. Forthomme'u Sanchez yendi. Blomdahl, Jaspers'a kaybetti. Jaspers, Umeda'ya yenildi. Merckx, Poly'e kaybetti, Poly ise, Rodrigez'e. Son iki sporcu Umeda ve Sanchez kaldı. Sonunda Japon sporcu ünvanı kazanan isim oldu. 

2008 - St.Wendel. Blomdahl'ı yenerek, ikinci kez şampiyonluk ünvanını kazanan isim Marco Zanetti oldu. Finalin beşinci setini 15-13 kazanan İtalyan sporcu, son yirmi yıldır İsveçli ile arasında olan bütün dinamikleri değiştirdi. 

2009 - Lozan. Sonunda başardı! Filippos Kasidokostas dünya şampiyonluğu ünvanını kazandı. O zamanlar hala sağ kolu ile oynayabiliyordu. Titremeler onu daha sonraki kadar rahatsız etmiyordu. Finalde zoru başardı ve Eddy Merckx'i yendi. 

2010 - Sluiskil. 2010'daki final Dani Sanchez ve Eddy Leppens arasındaydı. Eddy Leppens, setlerde 2-0 öne geçtiğinde, "kazanamayan sporcu" etiketinden kurtulmasına çok az kalmıştı. Ama olmadı ve maç 5 sete uzadı. İspanyol sporcu, 15-12 kazandı ve üçüncü dünya şampiyonluğunu elde etmiş oldu.

2011 - Lima. Jaspers, Sanchez karşısında yarı finalde inanılmaz bir maç oynamıştı: 3-0 (45 sayı) 10 isteka. Zanetti karşısında oynadığı final maçı ise tam tersine yavaş, defansif ve her yönden zorluydu. Hollandalı sporcu son sözü söyledi ve 3-2 yenerek üçüncü dünya şampiyonluğunu kazanmış oldu. 

2012 - Porto. Dünya Şampiyonalarında inanılmaz şeyler oluyor. Jaspers'ın Takeshima O'ya kaybetmesine ne dersiniz? Peki ya Blomdahl'ın Olivera ve Aristizabal ile oynadığı gruptan çıkamamasına ne demeli? Peki son 16'da 40-39 biten dört maç olduğuna inanabiliyor musunuz? Merckx, finalde Sung-Won Choi'yi yenerek ikinci dünya şampiyonluğunu kazandı. Bu ismi unutmayın!

2013 - Antwerp. Bu makalede Frederic hakkında çok az şey duyduk! Bunun nedeni, dünya şampiyonasında elde ettiği skorların, üstün yetenekleri göz önüne alındığında, yapabileceği kadar iyi olmamasıydı.  Bu şampiyonayı 1999 yılında Bogota'da kazandı, ancak o zamandan sonra sadece bir yarı final yapabilmişti. 2013 yılında şeytanın bacağını kırdı ve mükemmel bir stille ikinci dünya şampiyonluğunu kazandı. Filippos Kasidokostas (üçüncü kez) finalde kaybeden isim oldu. 

2014 - Seul. Blomdahl, 1997'den beri ilk defa Dünya Şampiyonası ünvanına bu kadar yaklaşmıştı. O zamandan sonra Sanchez, Caudron ve Zanetti'ye olmak üzere üç defa finalde kaybetmişti. Bir başka kalp kırıklığını Sung-Won Choi tarafından yaşadı. Koreli sporcu Blomdahl'ı 20 isteka 40-37 yenerek adını ünvan sahiplerinin arasına yazdırdı. 

2015 - Bordo. 1974 ve 2018 olmasaydı, 2015 benim favorim olurdu. "Hayatımızın en heyecan verici Dünya Şampiyonası finali" Bu üç yıl, temelde final yarışına bağlı olarak çok heyecanlı. Dong Koong Kang, 2015 yılında Blomdahl'ı 40-34'ü yenerek ünvanı kazanmaya çok yaklaşmıştı. Blomdahl'ın hala aso hakkı bulunuyordu. İsveçli soğuk kanlı bir şekilde altı sayı aldı ve sonrasında penaltılarda kazandı. DKK'ın şoku kabullenmesi zor oldu. Bu çok üzmüş olmalı. Blomdahl şampanyayı patlatabilmek için 18 yıl bekledi. 

2016 - Bordo. Fransa'daki başka bir büyük turnuva, Saygıner'in bilardoya tekrar geri dönüşünü ve gücünü vurguladı. Başka bir "neredeyse", Leppens ve etkileyici oyunu ile finale kalmayı başaran Haeng-Jik Kim maçından geldi. Yine de bu ikiliden ünvan gelmedi: çok az insan Dani Sanchez gibi bir duruma gelebilir. İspanyol, finalde 19 isteka 40-37 yenerek dördüncü dünya şampiyonluğunu kazandı. 

2017 - Santa Cruz. Bolivya'ya gitmek kolay değil, orada kazanmak da. Güney Amerika topraklarında her zaman iyi bir iş çıkaran bir adam varsa, o da Caudron'dur. Finalde Belçikalı Merckx ile karşılaştı ve 45 dakikada maçı bitirdi. Göz açıp kapayıncaya kadar maç bitti. Frederic Caudron 9 istekada 40-16 skorla kazandı. 

2018 - Kahire. İki farklı oyuncu ile 2015 yılının aynı senaryosuydu. Bury finali neredeyse kazanmıştı (40-36), ancak Jaspers'ın hala aso hakkı bulunuyordu.  Jaspers (Blomdahl-d) müthiş bir dört sayı çekti ve penaltılarda kazandı. Bu, Hollandalı sporcunun dördüncü dünya şampiyonluğuydu ve muhtemelen onu en çok sevindirenlerden biriydi. 

Finalde kaybetmenin acısı ile ilgili son söz; Dünya Şampiyonası yakın tarihine baktığınızda, sonuçların çok iyi sporculara bile mutluluktan çok acı verdiğini görebilirsiniz. Cehennem gibi acıtır, ama belkide o sporcular iyi günlere geldiklerinde, o zor günlerin onlara neler kazandırdığının farkına varabilirler.  Bizim yapamayacağımız şeyleri yapabilirler. Sadece elleri ile değil, çoğunlukla zihinleri ile. Yıllarca süren acımasız ve acı verici baskı sayesinde. Çok fazla basınç altında doğanın ne yarattığını biliyor musunuz?

Elmaslar.

Bert van Manen'in makale tercümesidir.