Lee, ABD haritasına üç bant sporunu geri getiren Kore doğumlu Amerikalı sporcu Sang Chun Lee'nin referansı olan Lee değil. Garcia’nın Kolombiyalı yetenekli bir oyuncu olan Jose Juan Garcia Nunez’le ya da Blankenberge 2018’de olağanüstü bir şekilde oynayan Juan David Zapata Garcia ile hiç bir  ilgisi yok. Ve son olarak Nguyen, şu anda dünya sıralamasında 11. olan o sevimli Vietnamlı isteka sanatçısı Nguyen Quoc Nguyen'i ifade etmiyor. 

O zaman bu isimler ne? Onlar sadece Kore, orta ve güney Amerika ve Vietnam'dan gelen insanların kullandığı yaygın isimler. Bu konuların ortak noktası nedir? ABD'ye yeni bir üç bant ruhu kazandırdılar. Azınlıklar mı diye sorabilirsiniz? Tam aksine. Büyükannelerinin Amerika pasaportu bulunan, Avrupa mirasına sahip Amerikalılar, bilardodaki azınlıklardır. Güvenilir istatiklere sahip değilim, ama Amerikan 3 bant oyuncularının %80'inden fazlasının yeni göçmen olduğunu tahmin etmek zor değil. 

Los Angeles'ta bir sürü bilardo salonu var. Çoğunda İspanyolca en çok konuşulan dil, İngilizce ikinci planda. Flushing, Queens (New York) ağırlıklı olarak Koreli'dir. Eskiden Sang Lee'nin, şimdilerde Mike Kang'ın sahip olduğu Carom Cafe burada bulunur. Houston, Amerika'nın dördüncü büyük şehridir ve Vietnam'dan gelen bir çok göçmenin yeni evidir. 

Houston (Texas), geçen hafta ABD'de düzenlenen son Ulusal Şampiyonaya ev sahipliği yaptı. Vietnamlı'nın ev sahibi olduğu bilardo salonunda Hugo Patino finalde, hüküm süren şampiyon Miguel Torres'i yenerek dördüncü kez şampiyonluk ünvanını kazandı. Haftanın özeti: Patino, bu yarışa başlarken 18 çekerek finalin nasıl olacağı hakkında ipucu vermişti. Yarı finalde kaybeden iki isim, dokuz kez milli olan John Park ve Pedro Piedrabuena idi. Bu arada arenada 8'den fazla Nguyen vardı. 

Patino şu an elbette bir amerikalı, ama Kolombiya'da doğdu. Piedrabuena, Uruguay'ın Montevideo kentindendir. Diğer eski ABD şampiyonları Miguel Torres (aslen Kolombiyalı), Jae Hyung Cho (Güney Kore), Mazin Shooni (Irak), Sonny Cho (Güney Kore), Sang Chun Lee, (Güney Kore) ve Carlos Hallon (Ekvador). Birinci nesilden göçmen olmayan bir ABD'li şampiyon bulmak için, otuz yıldan fazla geriye gitmeniz gerekiyor (1988'de Allen Gilbert). 

Bu yeni kan ABD'deki üç bant sporu için iyi bir haber. Onlar olmadan 3 bant, bir hobi sporu olarak kalacak ve bir kaç özel bodrum katında bitkisel hayata girecekti. Yine de, ülkenin büyüklüğü ve 3 bant toplumunun dört dilli nüfusu yüzünden sporumuz, önemli lojistik sorunlarla karşı karşıya. Amerikan Federasyonu USBA, bilardo yönetiminde biraz zorlandı ama işlerini iyi yapıyorlar. Skype'ta yapılan kurul toplantıları, Google çevirileri gibi kolaylıklar yirmi yıl önce bulunmayan şeylerdi ve bugün kullanışlı hale geldiler. Fakat gerçek şu ki, Amerikan 3 bantı hala üye artırmak ve bu muazzam göçmen potansiyelinden en iyi şekilde yararlanmak için mücadele ediyor. Pedro ve Hugo, dünya sıralamasında 41. ve 64. sırada, ama o ikisinin arkasında pek bir dayanak yok. 

USBA'nın karşılaştığı en önemli sorunlardan biri de Konfederasyonları olan CPB için büyük bir engel olmasıdır. ABD'nin aksine, birkaç orta ve Güney Amerika ülkesinde zaten 1.000'i geçen yetenek zenginliği var. Peki, genç, hırslı bir 1.200 oyuncusu, Dünya Kupasını oynamayı göze alamazsa, dünya standartlarında bir yarışmacıya nasıl dönüşecek? Bir çoğu bir veya iki kez deniyor, ancak para ödülü ile turnuvayı bitiremediğiniz zaman, bu çok fazla fedakarlık oluyor. Alman, Hollanda, Belçika, Danimarkalı, Fransız oyuncuların yarısından fazlası, tam da bu nedenle Dünya Kupalarından vazgeçti. Ortalama bir Kolombiya geliri ile iki kez uzun yolculuk yapacağınızı ve hiç bir gelir elde edemeyeceğinizi düşünün. 

Dört yıl önce katkıda bulunacağını düşünerek bir fikir yayınlamıştım. Asla üzerinde düşünülmedi, belki de kimse beğenmedi. Ancak durum değişti, kısa süre sonra uluslararası 3 bant arenasında iki büyük oyuncumuz olacak. Bu yüzden fikrimi bir kez daha kelimelere dökeceğim ve onu beğenmek veya beğenmemeyi UMB ve PBA'ya bırakıyorum: 

Peki ya üç ya da dört yerde düşük bütçeli, parasız, ödülsüz uydu turnuvalarımız olsaydı? Lüks oteller yerine bilardo salonlarında oynanan. Bogota, Gelsenkirchen, İzmir, Ho Chi Minh City, Los Angeles? Daha iyi bir yer varsa orayı da tercih edebilirsiniz. Oyuncular katılmak için 50 dolar ödeseler ve katılımcı sayısına bağlı olarak, bir şampiyon ya da iki finalistin bir Dünya Kupası etkinliğinin veya PBA turnuvasının uçak bileti, otel konaklama masrafları karşılansa. Yine orada büyük para ödülü kazanamayabilirler. Ancak deneyim kadar değerli hiçbir şey yoktur. İsimlerini tanıtma ve hatta yerel sponsorlar bulmalarına bile yardımcı olabilir. Hiç kimse bir haftayı kendi yararına olmadan geçirmez. 

Elli dolar koyarak Kolombiyalı, Vietnamlı ya da Türk sporcuların kazanma şanslarını deneyeceklerini, bu turnuvaları yapmanın ne kadar kolay olacağını düşünmüyor musunuz? 

Bert VAN MANEN'in orijinal makale tercümesidir.