Logonieuwstvcommunitystore

Game IconDriebanden

Biljarters in quarantaine: erger dan een gevangenis, maar einde in zicht

22-06-2021

Gepubliceerd door frits bakker

comment1linktwitterfacebook
thumbnail
© © Ton Smilde/compilatie, selfies spelers
De vier spelers in Koreaanse quarantaine: Eddy, Therese, Dick en Roland

SEOUL - Het goede nieuws van twee Nederlandse en twee Belgische topbiljarters in Seoul is dat de twee weken durende, eenzame opsluiting in een kleine hotelkamer halverwege is. Het slechte nieuws is: het eten is een drama, je leeft met een boek, de telefoon, tv en internet, je ziet alleen mensen op straat, het is door de eenzaamheid psychisch heel zwaar. Kortom: Therese Klompenhouwer, Roland Forthomme, Eddy Merckx en Dick Jaspers kijken uit naar de vrijlating over een weekje.

Het hotel waarin de topbiljarters door de Koreaanse regering zijn ondergebracht is 'The Splaisir' in het centrale deel van de metropool Seoul, de hotelkamer is klein, wat ongellig, met uitzicht op een druk kruispunt. De quarantaine duurt van 15 tot en met 29 juni, daarna starten de toernooien van Five&Six met 32 spelers uit de top van de wereldranglijst. De toernooizaal met vier matchtafels is in het Hotel Inter Burgo in Wonju, eerst wordt een shootout-toernooi gespeeld van 1 tot en met 3 juli, daarna de Grand Prix van 5 tot en met 18 juli.

Dat is het ultieme doel van de reis: de topbiljarters, zoals Jaspers, Blomdahl, Merckx, Sánchez, Sayginer, Tasdemir en Klompenhouwer spelen onder meer een Grand Prix met 32 spelers met een uitzonderlijk prijzenschema van 300.000 dollar. De winnaar, bijvoorbeeld, krijgt net als de winnaar van een PBA toernooi 100 miljoen Koreaanse won, omgerekend 73.000 euro. En de aflopende prijzengelden zijn veel aantrekkelijker dan bij de Koreaanse PBA toernooien. Zo krijgt de nummer twee 50 miljoen, de nummer drie 30 miljoen de nummer vier 25 miljoen en zelfs de nummer 16 nog 4,8 miljoen won, omgerekend 3.600 euro.

Maar de aanloop is voor velen van die spelers een nachtmerrie. Dick Jaspers zegt bijvoorbeeld: ,,Ik heb gelukkig een koffer vol met eten van thuis meegebracht, anders is dit niet te overleven. Het eten dat ze voor je klaarzetten is een drama, ik denk dat niemand het opeet. Eddy Merckx zei het wel treffend: het leven in een gevangenis is nog beter, dan word je tenminste nog één keer per dag een uurtje gelucht.''

Tuurlijk, het mag niet alleen een klaagzang zijn, omdat het einde alweer in zicht is. ,,Veel mensen hebben het veel slechter dan wij hier'', is het algemene oordeel. Maar het is dat het moet vanwege de COVID-19 dreigingen, anders was niemand afgereisd naar dit prachtige land waar biljarten de sportcultuur beheerst.

De reactie van Roland Forthomme, de levensgenieter, is veelzeggend: ,,Ik zal het wel redden, maar dit nooit meer... Twee weken opgesloten van alles, sorry, maar dat is niet het leven. Ik mis mijn vrienden, de club, buiten zijn, de terrassen, een pintje, gewoon een stoel voor in mijn rug. En Karina nu al een week na anderhalf jaar fulltime samen zijn. En ik moet nog een maand...''

Wij spraken met de twee Nederlandse en twee Belgische biljarters in de quarantaine, stelden de vragen en tekenden de uitspraken op onderweg naar de Five&Six toernooien.

De vragen zijn onder andere:
Valt het mee, of valt het tegen?
Hoe gaat het mentaal, fysiek, hoe ga je om met de verveling?
Wat doe je zoal om de dagen door te komen?
Kun je het EK voetbal volgen?
Wat mis je het meest?

De verzamelde reacties van Therese, Eddy, Dick en Roland:

Dick: ,,Het is een compleet nieuwe ervaring om mee te maken en ik kan het echt niemand aanbevelen. Je hebt het gevoel dat je in een gevangenisregime terecht bent gekomen. Ik kan me gelukkig goed vermaken met boeken, telefoon en film hoor, mentaal heb ik geen probleem, want ik heb me er helemaal op ingesteld.''

Eddy: ,,Ik was erop voorbereid en ik heb me erop ingesteld. Van toen ik had beslist dat ik zou gaan spelen, heb ik me goed voorbereid. Wat ik mis is de beweging van het normale leven. Het biljarten en het fietsen. Het contact met vrienden en familie kun je wel onderhouden. Zo lang er wifi is, valt dat alles nogal mee.''

Therese: ,,Het gaat goed hoor, voor mij is het de tweede keer in korte tijd. De eerste paar dagen zijn lastig, maar het went wel. Ik heb wel weer echt het besef hoe blij we mogen zijn met ons leven thuis en de vrijheid die we daar hebben, zelfs in deze Corono-tijd. Maar het gaat goed, en voor je het weet is het alweer voorbij.''

Roland: ,,Tja, het gaat, maar het is helemaal niet leuk, alleen zo in een kamer, met alleen een raam dat je af en toe kunt opendoen met zicht op een soort werf en een postkantoor. Ik kijk wat tv, het EK voetbal, in de nacht, dus overdag ook wel wat slapen, een beetje PBA kijken en een beetje naar SIS toernooi.''

Dick: ,,Het eten is een drama: plastic bakken in Koreaanse stijl. Het wordt koud afgeleverd voor de deur en ik vermoed echt dat niemand het eet. Zelf heb ik een koffer vol eten meegenomen, dus is red me gelukkig wel. Maar het is een slechte service-indruk van een quarantaine hotel.''

Roland en Therese: ,,Het ontbijt valt op sommige dagen mee. En soms de lunch ook. Maar gelukkig heb ik ook van alles meegenomen, daarmee ga ik het wel overleven.''

Eddy: ,,We zien niemand, van de ganse dag niet. Dat is wel apart. Ze roepen door een microfoon dat het eten voor je deur staat. En als je het gaat ophalen, zijn ze weer al verdwenen. De verveling is er, natuurlijk, maar alles went. Ik blijf niet te lang in mijn bed liggen en kom de dagen wel door. ''

Therese: ,,Ik probeer fysiek in beweging te blijven. Zo 'ijsbeer' ik twee keer per dag 20 minuten door mijn hotelkamer en doe ik oefeningen, zoals sit-ups, opdrukken en squads om mijn spieren soepel te houden. Verder kijk ik veel Netflix, ik probeer wat Koreaanse woorden en zinnen te leren. We hebben contact met elkaar, ook met Torbjörn (Blomdahl) en Dion (Nelin), we komen de tijd zo wel door hé.''

Dick: ,,Ik kan me voorstellen dat het voor sommigen 'een hel is', zo lang in een ruimte blijven zonder contact. Voor de Koreanen is deze quarantaine natuurlijk een optimale bescherming voor de eigen bevolking Wij als nuchtere Europeanen vinden het zwaar overdreven. Voor de reis negatief getest, hier negatief, elke dag twee keer temperatuur meten. Mijn conclusie is nu al: zo jammer van al die verloren tijd die we hier doorbrengen. Voor iedereen die dit moet doen is het psychisch heel zwaar, geloof me maar, dit vindt niemand leuk om mee te moeten maken.''

 

 

 

Commentaren