Driebanden
SCHILTIGHEIM - Waarom haalt Claude Fath, de 72-jarige president van het Agipi concern in Schiltigheim, liever de hele wereldtop van het driebanden naar zijn Agipi Masters dan bijvoorbeeld een World Cup of een wereldkampioenschap te organiseren? Het antwoord kan helder zijn: de Franse biljartpromoter wil het totale budget van zijn toernooi gebruiken om de topspelers goed te belonen en vasthouden aan het systeem: de partijlengte handhaven, de wedstrijden live te laten volgen door een wereldwijd publiek.
Het biljartfestijn van de Agipi Masters is uitsluitend bedoeld om de spelers van de meest aansprekende werelddelen met elkaar te laten duelleren en geïnspireerd door het hoge prijzengeld en de aantrekkelijke bonussen naar het hoogste niveau te laten groeien. De wereld kan er van meegenieten, niet omdat er zo veel toeschouwers naar de Agipi arena komen, maar omdat de partijen worden uitgezonden op Kozoom en de finales op Eurosport.
De grote bonden, zoals UMB en CEB zouden natuurlijk veel liever willen dat Claude Fath de leegte op de kalender opvult en af en toe een wereldkampioenschap, een World Cup of Europees kampioenschap organiseert. Het gebrek aan organisatoren voor die toernooien heeft de CEB er zelfs toe gebracht om een ander organisatiesysteem met andere spelregels te lanceren. De partijen moeten korter en attractiever worden.
Het tegendeel wordt bewezen door de Agipi Masters. De finaledagen van het toernooi werden in 2010 op Eurosport bekeken door 3.2 verschillende kijkers, die elk tenminste één minuut en meer naar de partijen keken. Dat aantal is dit jaar spectaculair gestegen naar 4.5 miljoen kijkers!!!
Claude Fath houdt vast aan de partijlengte van vijftig, omdat hij het publiek wil laten genieten van hoge gemiddeldes en grote series. Hij heeft de spelers voor de nieuwe editie van de Masters, de vijfde in totaal, grote bonussen in het vooruitzicht gesteld als de wereldrecords beste partij en hoogste serie worden verbeterd. Dat is de reden dat de Agipi arena vaak de plaats is waar de meest fantastische partijen worden gespeeld, maar waar de regels door Claude Fath zelf worden bepaald.
Paul Alring (56, uit Helsingör) en Ugur Düz (42, uit Ankarra) hebben een interessante discussie opgezet op een speciale en inmiddels zeer populaire biljartsite op facebook. Paul Alring stelt: ,,Waarom hebben organisatoren een budget van 70.000 tot 100.000 euro nodig om een Europees kampioenschap of wereldkampioenschap te houden.’’ Hij vindt dat de kosten zo extreem hoog zijn, omdat een organisatie de reis- en verblijfkosten moet betalen voor spelers, arbiters, maar ook delegaties en bondsmensen. ,,Het zijn de leiders zelf die dat hebben gedicteerd.’’
,,Denkt de ‘kleine biljartsport’ dat het zich bijvoorbeeld kan vergelijken met voetbal, zegt hij. ,,Denemarken heeft 350.000 voetbalspelers en ongeveer 7000 biljarters. We kunnen ons geen professionele condities veroorloven bij het organiseren van toernooien.’’
Ugur Düz legt uit dat bij internationale toernooien zoals wereldkampioenschappen en Europese kampioenschappen de organisatie een bedrag moet afdragen aan de UMB of CEB. En ook dat de 32 spelers die bijvoorbeeld voor een WK zijn geplaatst een premie krijgen, de delegaties van de bonden moeten worden betaald voor reis en verblijf en ook de scheidsrechters reis en verblijfkosten krijgen uitbetaald. Dat brengt de organisatiekosten al op 100.000 euro.’’
Het zijn alleen de grote organisaties, zoals die in het kleine dorp Sluiskil, die zich kunnen veroorloven om nog veel verder te gaan met een budget van rond de 500.000 euro, maar dat blijven uitzonderingen.
Claude Fath heeft al die problemen omzeild en houdt al vijf jaar zijn eigen toernooi met zijn eigen regels. Het is een succesformule gebleken voor de spelers, die graag naar Schiltigheim komen om voor het grote geld te strijden.
Het is onbestaanbaar dat de absolute topspelers ontbreken op het toernooi, zoals dat gebeurde met Filipos Kasidokostas, Nikos Polychronopoulos en Jef Philipoom, die niet eens de kosten van de reis vergoed kregen door hun eigen bond.
Voor de nieuwe editie van de Agipi Masters zijn zes Koreanen, vijf Fransen, vijf Belgen, twee Nederlanders, twee Grieken, twee Spanjaarden, twee Turken, één Italiaan, één Zweed, één Duitser en één Japanner uitgenodigd. De enige speler uit de top twaalf van de wereld die al in de eerste voorronde speelt is Tayfun Tasdemir. De andere elf zijn ingedeeld in de tweede groepsfase, waarin wordt gespeeld om de acht plaatsen in de finale. Twee spelers uit de top twintig van de wereld ontbreken: Javier Teran, de Pan-Amerikaanse kampioen en vorige week winnaar van het New York toernooi en Chung-Bok Lee, de Aziatische kampioen.
In het nieuwe concept is nog plaats voor vier jeugdspelers: Haeng Jik Kim, de wereldkampioen, Glenn Hofman, de Europese kampioen en de twee Fransen Pierre Soumagne en Cédric Melnytschenko.
De toernooikalender van de Masters is:
27/30 oktober 2011: eerste vier voorronde poules
27/29 januari 2012: eerste twee kwalificatieronden
24/26 februari 2012: tweede twee kwalificatieronden
22/25 maart 2012: finaleronde met acht spelers (knock-out, direct op tv en Kozoom).