Carambole
SAINT-MAUR-DES-FOSSES – Wie is Jérémy Bury, waar is hij opgegroeid, hoe lang speelt hij biljart op mondiaal niveau, hoe ziet zijn privéleven eruit, met welke verwachtingen gaat hij dit weekend van start in de laatste voorronde van de Agipi Masters?
De onbetwiste nummer één van Frankrijk, één van de jongste spelers in de top van de wereld, zoon van een wiskundeleraar, enig kind thuis en geboren in Cambrai, zestig kilometer van Lille, geeft Kozoom een kijkje in zijn dagelijkse leven.
Hij woont tegenwoordig in Saint-Maur-des-Fosses, een voorstadje van Parijs en is vorig jaar in september getrouwd met Isabelle, met wie hij al vijf jaar een relatie had. Jérémy is profbiljarter sinds drie en half jaar. Isabelle, die in het verleden een niet onverdienstelijke pool-speelster was en zelfs een keer derde was in het Frans kampioenschap, is groepsdirecteur van bankkantoren.
Jérémy: ,,Ik train bijna altijd in de club van Saint-Maur. Dat is heel makkelijk, want ik woon in de buurt van de biljartzaal.’’
Biljarten doet hij al vanaf zijn achtste jaar. ,,Mijn vader was een heel goede speler in de klassieke spelsoorten. Hij was degene die me de benodigde basis heeft bijgebracht. Dus ik zou zeggen dat ik geen andere echte trainer heb gehad, ook al heb ik af en toe wat tips van Richard Bitalis gekregen enkele jaren geleden.’’
,,Ik was tot mijn zestiende voor 99 procent bezig met voetballen. Ik speelde op een heel goed niveau en als ik geen blessure had opgelopen op die vroege leeftijd, was ik misschien wel profvoetballer geweest, zoals sommige van mijn teamgenoten! Maar het lot heeft beslist dat ik moest stoppen en toen ben ik meer gaan biljarten.’’
,,Het belangrijkste voor mij was mijn schoolopleiding. Ik studeerde in de voorbereidende klas voor de hoge wetenschappelijke school en wilde doorgaan totdat ik mijn Masters in wiskunde had gehaald om wiskundeleraar te worden net als mijn vader. Maar toen kreeg ik de mogelijkheid om full-time te gaan biljarten. Als je het zo bekijkt, ben ik nog maar drie en half jaar echt intensief biljart speel.’’
Frits Bakker: Welke sporten interesseren je nog meer?
Jérémy Bury: ,,Ik zou zeggen dat ik elke vorm van sport wel mooi vind. Maar vooral voetbal, handbal en tennis. Ik hou van sport en al zijn emoties.’’
FB: Was er nog iets nieuws te zien in de World Cup in Trabzon? Ik bedoel, heb je nieuwe talenten gezien, spelers die op weg naar de top zijn?
JB: ,,Niet echt iets nieuws, nee. De jonge spelers zoals Javier Palazón, Glenn Hofman en Heang-Jik Kim hebben bevestigd dat zij nog altijd vooruitgang boeken.’’
FB: Hoe heb je daar gespeeld, vind jezelf? Hoe is je vorm in deze week van de laatste voorronde in de Agipi Masters?
JB: Ik speelde een heel sterke eerste wedstrijd tegen de Japanner Kouji Funaki, die vorig jaar in de laatste World Cup in Hurghada derde werd en Dick Jaspers vesloeg. Maar de dag erna verloor ik van Dani Sánchez... Toen ik wakker werd die dag, voelde ik me niet echt goed. En toen ik aan het biljart stond, was het gevoel er niet. Ik heb de hele partij gevochten om dat wel te krijgen, maar dat lukte niet. Ik heb de halve finale tussen Kasidokostas en Kim gezien en Filipos leek in dezelfde situatie te verkeren. Het kan soms gebeuren... Maar goed, dit toernooi was een goede voorbereiding op de Agipi Masters.’’
FB: ,,Het is nog steeds een gevaarlijke positie, waar je staat op de wereldranglijst, zo rond de twaalfde plaats, maar het lijkt er steeds meer dat je daar thuishoort als een van de jongste spelers aan de top.’’
JB: ,,Dat klopt, ja... Filipos Kasidokostas en ik zijn nog onder de dertig, Kyung-Roul Kim is rond de dertig.’’
FB: Wat doe je om jezelf nog elk jaar te verbeteren? Meer training, meer wedstrijden? Of proberen je techniek nog altijd te verbeteren?
JB: Ik probeer om intelligent te trainen en voortdurend iets nieuws te vinden, tot in de kleinste details. Dat kan op technisch gebied zijn, maar ook zoeken naar het verbeteren van oplossingen en analyseren van posities. Ik zou graag meer wedstrijden spelen, vooral tegen topspelers. Als je de wereldranglijst ziet, negen van de dertien spelen in de Nederlandse competitie. Niet alleen spelen ze 22 wedstrijden meer dan ik in een seizoen, maar ze spelen ook tegen elkaar.
Dit jaar heb ik één wedstrijd met de sympathieke team van Snellen Recycling gespeeld, maar ik ben gewoon nog reserve-speler… Als nummer tien van de wereldranglijst. Ik zou graag wat meer spelen in Nederland.’’
FB: Maar je speelt wel in het sterkste team van Europa en in de wereld? Hoe belangrijk is dat?
JB: ,,Dat is gewoon geweldig! Zes keer op een rij Europees kampioen, dat is ongelooflijk. Ik voel me erg trots tot dit team te behoren. Ik heb nog nooit voor een ander Frans team gespeeld in mijn carrière. Ik moet onze voorzitter Claude Fath hartelijk danken voor wat hij heeft gebouwd. In het begin heeft hij ingezet op één wereldkampioen (Marco Zanetti) en drie jonge spelers (Johan Loncelle, Christophe Duval en ik) om Europees kampioen te worden... en we wonnen gelijk de titel! Marco en ik zijn er vanaf het begin bij. Ik denk echt dat we Agipi in ons hart en in ons bloed hebben.
FB: Wat betekenen de Agipi Masters voor jou? En wat waren je beste Masters tot nu toe?
JB: ,,Het is het meest prestigieuze privé-toernooi ter wereld, een toernooi waar je bij moet zijn, een datum die je als hoogtepunt in je agenda zet. Voor mij betekent het nog iets extra’s natuurlijk... Maar iedereen wil hier goed spelen, voor mij zou het ook een manier zijn om mijn president te bedanken.’’
,,De laatste twee jaar ben ik al uitgeschakeld in de kwart-finale, dus ik wil in elk geval deze week overleven.’’
FB: Hoe frustrerend is het geweest om al twee keer te zijn uitgeschakeld door Roland Forthomme op één carambole?
JB: ,,Die twee wedstrijden waren totaal anders. De eerste keer was het duidelijk mijn fout. Ik sliep heel slecht de volgende nacht! Maar van zulke verliespartijen word je sterker. De tweede keer had Roland een grote voorsprong, ik kwam terug op het einde, maar miste een moeilijke bal. Ik had mezelf niets te verwijten. Er worden zo veel wedstrijden gewonnen of verloren op één punt. Je moet het analyseren en naar de volgende wedstrijd toeleven.’’
FB: Wat mensen zich misschien afvragen: waarom strek je soms, voordat je gaat afstoten, je arm in de lucht. Is dat om je spieren soepeler te maken of is het een gewoonte?
JB: ,,Het is geen gewoonte, maar gewoon een manier om de spieren te strekken als ik het nodig heb.’’
FB: Heb je er wel eens aan gedacht om meer snelheid in je spel te brengen, of is dat vechten tegen je natuur?
JB: ,,Ik ben gewend om te analyseren... waarschijnlijk dat komt waarschijnlijk door mijn wetenschappelijke opleiding. Het is mijn manier van spelen op dit moment. Ik geef me daar helemaal aan over. Maar dat soort zaken zijn niet in steen gehouwen... Misschien zal het ooit veranderen! Ik herinner me Filipos Kasidokostas toen hij junior was. Hij nam veel tijd, maar is nu vrij snel geworden.’’
FB: Het lijkt erop dat jij niet in de zwaarste groep bent ingedeeld dit weekend, of vergis ik me daarin?
JB: Dick Jaspers en Kyung-Roul Kim zijn eerste en tweede op de wereldranglijst. En Jung-Han Heo is de speler die het beste algemeen gemiddelde speelde in de kwalificaties. Pierre Soumagne heeft bewezen dat hij gevaarlijk kan zijn. Ik ben het er dus niet mee eens dat dit een minder zware poule is. Maar we zullen zien, het wordt in elk geval een weekend met fantastisch biljarten.’’