Driebanden
NEW YORK - De eerste grote triomf in de carriére van Jérémy Bury was er gelijk één van wereldklasse. De 35-jarige Fransman versloeg zaterdag in New York in de finale van de Verhoeven Open niet alleen Dick Jaspers, de winnaar van vorig jaar, maar ook Frédéric Caudron, Eddy Merckx en Semih Sayginer. De indrukwekkende zegereeks bracht hem de overwinning op in New York, de hoofdprijs van 9000 dollar en het mooiste succes in zijn sportleven. De glorieuze winnaar in het beroemde Carom Café, in een veld met veel klinkende namen, overleefde vanaf maandag een marathon van partijen, toonde zijn mentale kracht en overwon de slijtageslag op de finaledag. De winnende carambole in de finale tegen Dick Jaspers (40-32 in 16) ging gepaard met een emotionele ontlading. Minuten later, na de uitbarsting van vreugde, keerde de Fransman terug op aarde.
,,Wat een prachtig succes, winnen in New York, het is de eerste grote overwinning in mijn carrière'', was zijn eerste reactie. Maar onmiddellijk daarna bedacht hij: ,,Ik mis mijn vlucht naar Parijs vanavond, daardoor zal ik niet op het feest voor de vijfde verjaardag van mijn dochtertje kunnen zijn...''
Jérémy Bury was in zijn nog jonge carriére tot nu toe nooit een echte winnaar, afgezien van de grote successen die hij met het team van Agipi haalde. ,,Ik wilde zo graag afrekenen met de reputatie van verliezer in finales'', zei hij na de huldiging. Drie keer verloor Bury een finale van een World Cup, één keer een finale van het fameuze Agipi toernooi tegen Choi.
Zaterdag, in het Carom Café, voor volle tribunes en voor een enthousiast publiek, was het de dag van de grote erkenning. Jérémy Bury trad in de galerij van groten in het New York toernooi. De naam van de Fransman pronkt nu op de erelijst, als opvolger van Dick Jaspers en onder andere Frédéric Caudron en Torbjörn Blomdahl. Hij verdiende het succes ten volle met zijn overwinningen op de finaledag tegen Frédéric Caudron en Dick Jaspers. ,,Ik heb twee zware gevechten moeten leveren, eerst tegen Caudron en daarna tegen Jaspers, die terugkwam in de partij en gevaarlijk dichtbij kwam. Maar ik bleef mijn concentratie houden en scoren op de momenten dat het moest.'' Waarop hij besloot met: ,,Wat ben ik gelukkig, goh... wat is dit een prachtig moment in mijn carrière.''
Voorafgaand aan die finale werden twee Belgen uit de top vijf van de wereldranglijst , zich stuk op de halve finale, waarin Dick Jaspers met een riante marge won van Eddy Merckx en Jérémy Bury de wellicht beste drie beurten van zijn carrière speelde tegen Frédéric Caudron. De wedstrijd kreeg na een matige start (29-18 in 14) een fantastisch slot voor de Fransman, die in zijn laatste vier beurten van 33-23 achter in trance raakte en met series van 10 (33-33), 5 (38-33) en tenslotte twee kostbare eentjes de wedstrijd besliste met 40-36 in 21 beurten.
Frédéric Caudron, eerder op de slotdag winnaar tegen Haeng Jik Kim (40-16 in 19) en Tayfun Tasdemir (40-39 in 22), moest buigen voor de speler met wie hij jarenlang in het topteam van Agipi grote successen heeft gevierd. De Belgische nummer één van de wereld kon het kunststukje tegen Tasdemir (uit met vijf nadat de Turk zijn matchbal miste) niet herhalen en moest met Merckx strijden om de derde plaats. Voor Eddy Merckx, die twee keer de verliezende finalist was in New York, was de halve finale het breekpunt na twee sterke optredens tegen Torbjörn Blomdahl (40-30 in 22) en in de kwartfinale tegen Roland Forthomme, waarin hij zijn grote kwaliteiten van dit toernooi toonde: de hoge series op cruciale momenten. Daardoor was Forthomme volstrekt kansloos: Merckx scoorde een 10 en een 9 en finishte met 40-24 in 14 beurten.
Toen die gevreesde demarrages uitbleven in zijn partij tegen Dick Jaspers, werd de Hollands/Belgische derby een strijd zonder spanning, omdat Jaspers tussen de zesde en twaalfde beurt uitliep naar 33-16 en de partij besliste op 40-16 in 14 beurten.
De troostfinale tussen de twee Belgen, een echte klassieker, werd op de streep gewonnen door Eddy Merckx, die Caudron versloeg met 40-38 in 28 beurten. Martin Horn werd vijfde door winst tegen Tayfun Tasdemir met 40-35 in 20 beurten.
De hoogtepunten van het toernooi waren de snelle partijen van Haeng Jik Kim (9 beurten voor 40 caramboles, 4.444), Dick Jaspers (9 beurten voor 35 caramboles, 3.889), Martin Horn, Semih Sayginer en Frédéric Caudron, 35 punten in 10 (3.500 gemiddeld), de topseries van 19 en 17 van Tasdemir en de 18 van Sayginer en de prachtige comeback van Martin Horn op het internationale podium. De Duitser, die aankondigde dit jaar de World Cup van Hurghada te willen spelen, demonstreerde in New York dat hij nog altijd op topniveau kan acteren. Het bewijs was te zien op de ranglijst na de play-offs met veertien spelers, waar Martin Horn met 1.959 de beste speler in moyenne was.
De Koreanen Keonhwi Cho en William Oh waren onverwachte hoogvliegers in dit gezelschap, Torbjörn Blomdahl stelde zelf vast dat hij ,,een slecht toernooi'' had gespeeld, Semih Sayginer startte veelbelovend, maar kon het daarna niet meer waarmaken, Haeng Jik Kim was niet de sterspeler die mag worden verwacht van een Aziatische kampioen. De Koreanen speelden op het eindpodium geen rol van betekenis, Huberney Cataño, de enige Colombiaanse topper, kon de laatste stap naar een hoge klassering niet maken net als Quoc Nguyen Nguyen, de meest theatrale van de Vietnamese spelers. De routinier uit dat land, Vinh The Ly, haalde de laatste acht als enige Aziaat.
Raymond Ceulemans (79) was één van de spelers, voor wie het publiek naar het Carom Café was gekomen. Het weerzien met de meester, in het toernooi waarin hij in het verleden zo veel heroïsche gevechten leverde, was een groot applaus waard. Drie overwinningen waren niet goed genoeg om de finaleronde te halen. Het respect voor het fenomeen was er niet minder om.
De Verhoeven Open trok in de dagen van de finalepartijen vele honderden toeschouwers naar het Carom Café. Veel spelers, zeker ook uit de lagere regionen, roemden de sfeer en de entourage van het toernooi. Toernooidirecteur stCharly Brown verdient alle lof voor de wijze waarop hij de marathon aan partijen in goede banen wist te leiden.
The four finalists, Dick Jaspers, Jérémy Bury, Eddy Merckx and Frédéric Caudron
Jéreémy Bury en Dick Jaspers met de trofee in New York
De zestien spelers voor de finale in Carom Cafe
De eindstand van de Verhoeven Open:
1 Jérémy Bury
2 Dick Jaspers
3 Eddy Merckx
4 Frédéric Caudron
5 Martin Horn
6 Tayfun Tasdemir
7 Roland Forthomme
8 Vinh The Ly
9 Quyet Chien Tran
10 Jae Ho Cho
11 Huberney Cataño
12 Murat Naci Coklu
13 Haeng Jik Kim
14 Torbjörn Blomdahl
15 Quoc Nguyen Nguyen
16 Semih Sayginer.