Driebanden
ZOERSEL – Het decor buiten de biljartzaal, met een deken van sneeuw, kon nog zo schilderachtig zijn, de acteurs in de topper van grote klasse... Maar eigenlijk was er in de Belgische topper tussen De Ploeg en BC Deurne, die eindigde in 4-4, geen moment van spanning.
Kwaliteit tegen kansloos: zo is de wedstrijd wel aardig samengevat.
Eddy Merckx (tegen Jef Philipoom) en Ludo Dielis (tegen Wesley de Jaeger) voor BC Deurne en Martin Horn (tegen Dick Jaspers) en Jean van Erp (tegen Jean Paul de Bruijn) voor BC De Ploeg bouwden zo'n grote voorsprong op in hun partijen, dat de winnaar al ver voor de eindstreep bekend was.
Kijk de scores er maar op na:
Martin Horn-Dick Jaspers 50-27 in 19 (2.526/1.350)
Eddy Merckx-Jef Philipoom 50-28 in 22 (2.272/1.272)
Ludo Dielis-Wesley de Jaeger 42-31 in 49 (0.857/0.632)
Jean van Erp-Jean Paul de Bruijn 42-28 in 27 (1.555/1.037).
Wat zegt dat over een avond, die beslissend had kunnen zijn voor de titelstrijd?
1 Dick Jaspers verkeert weliswaar in een grootse vorm, zoals hij zaterdag in de Duitse competitie liet zien in een partij van 40 in 11 beurten. Maar dat zelfs een topspeler van zijn kaliber soms helemaal zijn dag niet heeft, zich niet kan aanpassen aan het materiaal of de omgeving en in deze partij van de tafel werd gespeeld door Martin Horn.
2 De Duitser liet, op de (korte) tafel die hij gewend is, prachtige staaltjes van klasse zien, positiespel en de killersmentaliteit die nodig is in zo'n wedstrijd. Horn maakte in de 15e, 16e en 17e beurt 23 caramboles met een hoogste serie van 12. Twee beurten later was de partij uit.
3 Eddy Merckx was in het Belgisch kampioenschap, waar hij zijn titel kwijtraakte, niet op zijn top, hij is ook maar een mens van vlees en bloed. Maar gisteravond herstelde hij zich onmiddellijk met een grandioze partij. Jef Philipoom is toch niet de minste, zeker niet op eigen veld, maar Merckx nam na 19-19 het initiatief met een serie van elf en snoerde zijn tegenstander de mond met die demarrage.
4 Ludo Dielis is als doorgewinterde, slimme routinier de ideale speler om twee belangrijke punten te scoren. Hij had Wesley de Jaeger onder schot vanaf de eerste beurten, want op een voorsprong van 23-6 was de partij eigenlijk al gespeeld. De thuisspeler had een aandoenlijk slechte start en Dielis profiteerde er optimaal van.
5 Jean van Erp zich zelfs nog een slechte eindsprint kon veroorloven: hij had Jean Paul de Bruijn op een score van 38-19 al lang van elke illusie beroofd. De Brabander speelde vol vuur, scoorde uit alles wat maakbaar was, vermaakte het thuispubliek en had het alleen al kunnen afmaken toen zijn tegenstander nog op 40-19 stond. Zo immens was het verschil.
6 Jean Paul de Bruijn werd tussendoor gehuldigd als de nieuwe Nederlandse kampioen bandstoten. Hij blijft samen met Frédéric Caudron één van de grootheden op dat gebied, een speler met een grandioze techniek. Als driebander kent hij de laatste drie, vier jaar te veel ups en downs. De ene week super, de andere week slecht. Hij speelt in België tot nu toe een superjaar met 1.812 na zeven partijen, maar had tegen Jean van Erp geen schijn van kans. Door vier missers van zijn tegenstanders op het eind kon hij zijn verlies nog iets draaglijker maken.