Driebanden
Het is moeilijker dan het winnen van een world cup, of de wereldtitel. Er zijn maar vijf spelers in de historie die het meer dan één keer gepresteerd hebben. Kun je raden waarover ik het heb?
"Veghel" staat voor de deur, en dat is een goed moment om eens stil te staan bij de OVERALL WORLD CUP. Dat is misschien niet voor iedereen een bekende term. Zo werkt het: tijdens iedere world cup zijn punten te verdienen, voor de winnaar, de verliezend finalist, de nrs. 3 en 4, enzovoort. Aan het eind van het jaar wordt het klassement opgemaakt, en is er een winnaar van de World Cup cyclus. Het is zelfs mogelijk dat die speler geen toernooi gewonnen heeft, maar gewoon de meest regelmatig was. Dat gebeurde in 1994 (Blomdahl) en in 2005 (Caudron).
Er zijn in 2019 al vier toernooien gespeeld: Antalya (Turkije), Blankenberge (Belgie), Ho Chi Minh City (Vietnam) en Porto (Portugal). Nog drie te gaan: Veghel, Guri (Korea) en Sharm El Sheikh (Egypte). Er waren vier verschillende winnaars: Tayfun Tasdemir, Javier Palazon, Frédéric Caudron en Dick Jaspers. Jammergenoeg komt Caudron niet meer in actie, dus hij zal het klassement niet winnen. Hetzelfde geldt voor Palazon, die iedereen verraste in Blankenberge. Wie zijn er nog in de race?
De tussenstand: Caudron 146 punten, Jaspers 134, Tasdemir 134, Zanetti 98, Palazon 98, Forthomme 95, Jae Ho Cho 92, Horn 90, Haeng Jik Kim 88, Cenet 87, Coklu 84, Merckx 84, Myung Woo Cho 82, Sánchez 80.
Uiteraard kan er, met nog drie toernooien te spelen, van alles veranderen. Maar we mogen dit toch rustig een verrassende lijst noemen. Blomdahl en Sayginer staan niet eens bij de eerste 15, Sanchez (14) en Merckx (12) staan heel bescheiden geklasseerd. Cenet doet het erg goed, en de zesde plek voor Forthomme is een geweldige prestatie. De jonge Myung Woo Cho is bepaald nog niet kansloos, maar hij zal mikken op een andere titel, denk ik. Zijn laatste kans om vrijstelling van de dienstplicht te krijgen, is het winnen van de wereldtitel in Randers, volgende maand. Als dat niet lukt, dan moeten we zijn briljante spel minstens een jaar missen.
Jaspers is zo te zien de speler met de beste uitgangspositie voor de Overall Cup dit jaar, maar hij heeft tot dusver 18-18-18-80 punten gehaald en dat zijn toch drie relatief vroege uitschakelingen. Het is bijna onvermijdelijk in het moderne driebanden: dertig spelers kunnen allemaal van elkaar winnen. Reputaties zijn niets waard, als je tegenstander zijn 40 punten in 17 beurten uitmaakt.
Wie hebben in het verleden deze formidabele, maar soms wat anonieme prijs gewonnen? Daar gaan we:
1986 - 1990. Ceulemans, Ceulemans, Blomdahl, Dielis, Ceulemans. Dat is niet verrassend: de Grootmeester domineerde de eerste jaren van de World Cups. In het allereerste toernooi (Parijs, 1986) begon hij in de eerste ronde met het verliezen van de eerste en de tweede set, tegen wildcard Dufetelle. BWA-oprichter Bayer kreeg nog net geen hartaanval. Vervolgens won Ceulemans die wedstrijd met 3-2. Daarna won hij het toernooi, en ook nog het Overall klassement van dat jaar. Wat een beul van een man.
1991 - 1995. Blomdahl, Blomdahl, Sang Lee, (Sánchez), Blomdahl. Ja, er waren twee winnaars in 1995. De BWA en de UMB hadden elk hun eigen world cup-circuit. Elke keer weer een ergernis, als dat gebeurt. Dani's naam staat tussen haakjes, omdat de UMB world cups zo'n stuk zwakker bezet waren dan de BWA toernooien. De onzinnige splitsing duurde (toen) drie jaar.
1996 - 2000. Blomdahl, (Theriaga), Jaspers, (Rudolph), Blomdahl, Jaspers, Blomdahl. Vergis je niet: de dominantie van Blomdahl in de jaren negentig was niet minder dan die van Ceulemans in de decennia ervoor. De legendarische Belg had daarbij altijd het voordeel van lange partijen en het Round Robin format. Blomdahl won world cup na world cup in een K.O.-systeem, en dat is nog een graadje moeilijker.
2001 - 2005. Sánchez in 2004, Caudron in 2005. In 2001, 2002 and 2003 had het conflict tussen de BWA en de UMB zoveel bitterheid en chaos veroorzaakt dat organisatoren en sponsors voor world cups niet meer te vinden waren, en beide kampen hadden een klein vermogen uitgegeven aan advocaatskosten. De sport was er het voornaamste slachtoffer van: drie jaar lang geen overall world cup winnaar.
2006 - 2010. Sánchez, Blomdahl, Jaspers, Caudron, Jaspers. Het jaar 2007 was een kroonjaar in de carrière van Blomdahl: hij won vier van de zeven world cups in de cyclus. Dat had nog nooit iemand gepresteerd, en het "record" staat nog steeds. In 2010 won Jaspers, maar het was een foto-finish tussen hem en nieuwkomer Filipos Kasidokostas.
2011 - 2015. Blomdahl, Caudron, Blomdahl, Caudron, Sánchez. Er waren maar drie world cups in 2012, maar de winnaar was ijzersterk. Caudron's spel was evenwichtig geworden, hij verdedigde nu even goed als hij produceerde en dat maakt hem nog moeilijker te verslaan. Zij moyennes gingen nog steeds elk jaar omhoog: in 2014 won hij met 1.922 algemeen. Dani Sánchez deed het in 2015 zelfs nog beter: 2.035 over alle toernooien!
2016 - 2020. Jaspers, Haeng Jik Kim, Caudron. Op de overwinning van Haeng Jik in 2017 valt niets af te dingen: hij won twee world cups. Maar zijn moyenne van 1.694 was toch wat lager dan we van de overall winnaars gewend waren. Caudron zette in 2018 een nieuw record neer: 2.176 over de cyclus. Dat legt de lat wel erg hoog, voor de concurrentie.
De vijf spelers die de overall Cup meer dan eens hebben gewonnen? Ceulemans, Blomdahl, Jaspers, Caudron, Sánchez. Wat een rijtje namen. The best of the best.