Driebanden
NIJKERK - De laatste van vier wereldtitels is vandaag één jaar en twintig dagen geleden. Therese Klompenhouwer (37, uit Nijkerk) versloeg die dag op 2 oktober 2019 de Japanse Orie Hida en de Cambodjaanse Sruong Pheavy in Valencia in het gevecht om het goud. Wie had toen kunnen vermoeden dat eerst het WK in Nederland niet door zou gaan en inmiddels, zoals vandaag gemeld door de wereldbond, ook het mondiale kampioenschap in het Turkse Antalya. Therese Klompenhouwer blijft dus nog minstens een klein jaar de wereldkampioene in het driebanden. Maar of ze dat echt leuk vindt? ,,Ik voel me eigenlijk een full-prof zonder werk.''
Thuis zitten, af en toe een eindje wandelen met de hond, dagelijks de keu pakken om even te trainen, sport kijken op tv, maar geen toernooien, geen wedstrijden. Het dagelijks leven ziet er, zoals voor iedereen, heel anders uit door COVID-19. De ene sporter, zoals profvoetballers, profwielrenners en de top van de profbiljarters in Zuid-Korea, kan zijn sport nog in aangepaste vorm beoefenen. De Nederlandse, Europese en wereldkampioene ligt stil, al maanden, op een paar partijtjes in de competitie na. En ze wil zo dolgraag biljarten.
Was het schrikken, dat het WK in Turkije van de kalender verdween vandaag? Nee, natuurlijk niet. ,,Ik had er al op gerekend, dat voor de komende maanden ook weer alles gecanceld zou worden.'' Het is de sombere realiteit.
Kozoom sprak twee dagen na het interview met Sruong Pheavy, de Cambodjaanse nummer twee van de wereld, met de wereldkampioene: over de grote leegte, het grote verschil met een biljartleven in Azië, hoe het is als topsporter zonder uit te kijken naar de volgende wedstrijd, over de financiële consequenties. Therese Klompenhouwer, eerlijk en openhartig, antwoordt op vragen tijdens een lange boswandeling...
Kozoom/Frits Bakker: Wat zie je er afgetraind en gezond uit?
Therese Klompenhouwer: Dat is goed om te horen. Ik ben 11 kilo afgevallen in drie maanden. Wat ik heb gedaan? Fitnessen, gezonder eten, weinig koolhydraten, geen pasta, aardappelen en brood, geen suikers. Veel fruit en yoghurt. Ik waak ervoor om in deze crisis te veel stil te zitten. Het is vooral belangrijk dat we allemaal gezond blijven, maar het is zoals het is. De wereld staat op zijn kop en iedereen heeft het moeilijk in deze tijden.
Therese, in een vrolijke pose in haar biljartzaal
Therese, in Coronatijd, 11 kilo lichter
Kozoom/FB: Heb je veel echte vrienden waar je in deze tijden van leegte terecht kunt en regelmatig contact mee hebt?
Therese: Jazeker. Ik gebruik deze tijd vooral ook om het contact met mijn familie te versterken. Die zie ik normaal bijna nooit, nu zie ik ze heel vaak en dat is best fijn. Het is natuurlijk raar dat je elkaar al 7 maanden niet hebt vastgepakt, maar veel contact hebben is al prettig. Ook met vrienden en vriendinnen die ik nu vaak zie.
Kozoom/FB: Wat heb je nu eigenlijk nog kunnen spelen dit jaar aan belangrijke toernooien?
Therese: Twee kampioenschappen, dat was alles. Het Nederlands en het Europees kampioenschap. Gelukkig heb ik ze allebei gewonnen, maar zo weinig toernooien in een jaar geeft me geen echte voldoening. Verder alleen het Virtueel toernooi van de UMB, waarvan ik er volgende week weer één speel.
Kozoom/FB: Ik ben benieuwd hoe jij het verhaal met Sruong Pheavy, één van je grootste rivalen hebt gelezen.
Therese: In de eerste plaats met veel respect voor wat Pheavy allemaal doet. Heel veel bezig met de promotie van onze sport en biljarten te tonen aan jongeren. Daarnaast ook veel liefdadigheidswerk in Cambodja. Dat maakt haar één van de meest unieke speelsters die we hebben. Doordat ze onze sport op deze manier uitdraagt, wordt ze door haar land Cambodja en door Zuid Korea in alles gesteund. Dat is heel erg mooi. Nogmaals, ik heb er veel bewondering voor.
Therese op het laatste WK podium
Kozoom/FB: De vergelijking met Europa is niet te maken. Zij heeft een biljartzaal en biljartclub, een manager, iemand die haar pr voert, maar het is ook een land met veel meer spelers en fans. Jij, als wereldkampioene, zou jij het ambiëren om bijvoorbeeld je populariteit te benutten en een biljartcentrum te openen? Hoe denk jij wel eens over je toekomst?
Therese: Ik denk heel veel over later, maar een eigen biljartcafé heb ik nooit geambieerd. Ik zou wel graag meer voor mijn sport willen doen. Demonstraties geven op scholen, bijvoorbeeld, de jeugd laten kennismaken met biljarten, erover vertellen en laten zien hoe leuk het wel is. Dat zou ik in binnen- en buitenland willen doen.
Kozoom/FB: Het aspect om 'te kunnen leven van biljarten' ligt daar ook heel anders dan in Europese landen. Hoe kom jij eigenlijk deze periode door? Hoe lang leef je nu als full-prof en hoe ga je daarmee om?
Therese: Drie jaar geleden, nadat ik jarenlang in het eetcafé van mijn vader had gewerkt, heb ik besloten om alleen van biljarten te leven. Dat betekent nu, zonder wedstrijden en toernooien, dat mijn inkomsten sterk zijn gedaald. Ik krijg steun van de overheid en de gemeente. Dat is genoeg om mijn privékosten en levensonderhoud te dekken. De vaste inkomsten heb ik van mijn sponsors Longoni, Cuesco en Simonis. Ik speel team in Nederland, België en Duitsland, dat ligt nu voorlopig ook stil. We kunnen niet anders hopen dan dat het snel weer normaal is.
Kozoom/FB: Ben jij een sportgek als het om tv-kijken gaat? Kijk je veel voetbal, wielrennen en andere wereldsporten?
Therese: Ja, eigenlijk wel, al is het niet alles hoor. Veel voetbal en tennis, wielrennen ben ik niet zo dol op. Maar Olympische Spelen kijk ik bijna alles, heel fanatiek. Toen die Nederlandse, Annemiek van Vleuten, zo verschrikkelijk over de kop ging, heb ik heel erg meegeleefd. En toen die andere Nederlandse daarna solo naar de finish reed, stond ik bijna te juichen.
Kozoom/FB: Hoe beleef je deze tijden als je kijkt naar je innerlijke moraal. Zoals: elke dag opstaan zonder dat er op biljartgebied een doel is. En ook zonder perspectief voorlopig?
Therese: Ik vind het helemaal niks dat ik nu wereldkampioen blijf zonder te spelen. Als topsportster wil ik op het hoogste niveau opereren en mezelf elk jaar met andere speelsters meten in de wereld. Dus ja, het is een vreemd gevoel, opstaan zonder doel. Wat ik niet heb gemist, is het gevoel van moeten presteren. Dat geeft toch, vaak onbewust, wat stress en spanning. Ik kan er goed mee omgaan, heb het ook nodig, maar toch merk ik dat ik in tijden niet zo relaxed ben geweest.
Kozoom/FB: Het veel nadenken over je toekomst, wat heeft dat je gebracht?
Therese: Wat de sport betreft: ik denk dat er altijd mogelijkheden zijn om mijn carrière nog beter en grootser te maken. Dat moet ik blijven doen, denken over later. Wat voor mij het beste is en wat me gelukkiger maakt. Ik ben zeker tevreden over mijn leven, maar misschien kan ik ergens anders wel meer tevreden zijn.
