KREFELD – Het Duitse biljarten had ooit in Dieter Müller een absolute grootheid in alle disciplines en moest wachten tot het tijdperk Martin Horn voordat er zich weer een topspeler aandiende. Thorsten Frings uit Krefeld ontmoette deze technisch begaafde driebanden speler in militaire dienst en heeft zich sinds die tijd ontwikkeld als een speler die elk jaar meer progressie maakt. De 32-jarige Duitser speelt competitie in eigen land, in Nederland en België en wil dit jaar opnieuw zijn grenzen verleggen.
Thorsten Frings bij de start van een nieuw seizoen: talent, ambitie en gevoel voor realiteit.
Hij is geboren op 22 juni 1979 in Marl, volgde daar de basisschool en later het gymnasium, heeft drie zussen en wil met zijn vriendin Janine een eigen gezin gaan stichten. ,,We zijn vanwege ons werk een paar keer van woonplaats veranderd, maar zijn uiteindelijk teruggekeerd naar Krefeld.’’
Zijn eerste kennismaking met biljarten, in 1991 in Marl, was op zich heel grappig. Thorsten Frings woonde driehonderd meter van een club, maar hij wist niet wat ze daar deden. ,,Op een dag liepen een vriend en ik langs de straten en waren we aan het nadenken om wat kattenkwaad uit te halen, wat kinderen van 11 jaar vaak doen. Toen zagen we een paar jongens met mooie kleren het gebouw binnengaan. Ze droegen een zwarte broek, wit overhemd en gele vestjes. We besloten naar binnen te gaan en zagen dat ze een wedstrijd speelden op de kleine tafel. We werden gelukkig niet weggestuurd en zeiden dat we een week later terug zouden komen. Ze verontschuldigden zich dat de timing nu wat slecht was, maar hoe dan ook, we keerden terug om zelf te spelen. Dat was eigenlijk de start van mijn carrière.’’
Hij leerde Martin Horn kennen tijdens zijn militaire diensttijd, waar hij voor vier jaar terecht kwam in een onderdeel met op sport gerichte opleidingen. ,,Daar heb ik een spoedcursus gevolgd om een soort groothandel te starten. Dat heb ik ook gedaan, maar helaas kon ik er geen vaste baan krijgen. Ik had twee opties daarna: proberen om professioneel biljarter te worden of serieus werk te zoeken. Ik heb voor dat laatste gekozen en ben een opleiding gaan volgen in een bedrijf. Maar sinds september 2006 ben ik overgestapt en werk ik voor KYB Europe GmbH in Krefeld, ’s werelds grootste fabrikant van schokdempers voor auto’s. Het is mijn taak om aan de wensen van de klant te voldoen en ervoor te zorgen dat goederen naar Rusland en andere landen worden verstuurd.’’
Het was in december 1991 dat hij voor het eerst lid was van een club. ,,Een jaar later speelde ik in mijn eerste seizoen 2.61 vrij spel op de kleine tafel. Door mijn talent heb ik een paar klassen snel doorlopen. Mijn leraar was Werner Naruhn. Die jeugdopleiding is een belangrijke basis geweest en aangezien ik pas vijftien was, kreeg ik de kans om twee weken naar een trainingskamp te gaan met tien spelers tot de leeftijd van 21 jaar. Dat was een heel goede ervaring. We hebben elkaar gestimuleerd om naar een hoger niveau te groeien. De docenten waren Werner Naruhn, Klaus Hose (maar helaas slechts één keer) en later een paar gastdocenten zoals Fabian Blondeel.’’
In die eerste jaren speelde hij vrij spel op de kleine tafel, later begon hij alle disciplines te spelen. Vanaf zijn vijftiende jaar speelt Thorsten op de grote tafel, al vrij snel in de klassieke junioren disciplines zoals vrij spel en 47/2. Driebanden speelt hij vanaf zijn militaire diensttijd, waar hij Martin Horn ontmoette.
,,Mijn eerste club was 1. BSC Marl, later speelde ik voor de BC Feldmark (Gelsenkirchen), ik keerde terug naar Marl, weer naar Feldmark en nu speel ik voor Horster Eck in Essen. Op dit moment speel ik in vier teams. Twee in Duitsland, één in Nederland en één in België. Op kleine tafel speel ik ook nog voor BG RW Krefeld (maar hooguit twee tot vier keer per jaar voor mijn plezier).’’
Mijn Duitse team is Hortser Eck, waarmee we vorig jaar in de Europacup hebben gespeeld. Ik speel voor Berendhaus Groep in Nederland, het voormalige Darten & Biljarten) en in België voor BC de Ploeg. Als ik in een team speel, wil ik graag dat het jongens zijn waarbij ik me thuis voel en waarin een goede teamspirit heerst. Dat is de belangrijkste basis voor succes. Ik kan niet zeggen welk team de voorkeur heeft. Vorig jaar zijn we in Nederland kampioen geworden in de tweede divisie en gepromoveerd naar de eredivisie. Met Horster Eck in Europa spelen is ook altijd een belevenis.’’
Zijn grootste vooruitgang heeft hij gemaakt in de tijd dat hij ging werken. ,,Ik speelde heel veel met Martin tijdens mijn militaire dienst. Maar natuurlijk heb ik ook veel tijd verspild. Toen ik ging werken wilde ik mijn vriendin, biljarten en werk combineren. Ik speelde in die tijd ongeveer 1.000 tot 1.150 gemiddeld. Ik had het gevoel dat ik niet meer vooruit ging en was de eerste in Duitsland die naar een sportpsycholoog ging. Het resultaat was dat ik een andere kijk op sommige dingen kreeg en ik ging eigenlijk vanaf dat moment ook beter spelen. Toen ik ‘in therapie’ was, heb ik twee keer een set in één beurt uitgespeeld, speelde ik in niet-officiële wedstrijden soms twee gemiddeld en ik maakte een hoogste serie van 28: een set uitgemaakt met tien, daarna vijftien en in de volgende drie. Ik speelde mijn beste jaar ooit vorig jaar, 1.380 over meer dan achttien wedstrijden in Duitsland. Volgend jaar wordt heel moeilijk, maar nu denk ik dat ik zeker 1.200 en meer kan spelen.’’
De ambities gaan onder andere uit naar het spelen van World Cups. ,,Het is alleen moeilijk te combineren. Ik had vorig jaar ingeschreven voor de World Cup in Hurghada, maar ik moest in de eerste kwalificatieronde op zondag starten en dat viel samen met een wedstrijd in de eredivisie. Ik heb nog altijd een zeker doel voor ogen, maar nog intensiever spelen is niet mogelijk. Ik moet nu al mijn vakanties al gebruiken om te biljarten, om eerlijk te zijn. En er zijn ook andere dingen dan biljarten. Verder is er ook geen tijd om te herstelen van de stress op het werk. Als ik vakantie heb, ga ik meestal toernooien spelen, dan kom je ook niet los van de stress. Soms zou het beter zijn om een paar weken per jaar niet aan biljarten te denken.’’
Thorsten Frings staat op een kruispunt van wegen in zijn carrière. ,,Er is een dunne scheidslijn tussen wat je denkt te kunnen en wat je echt kunt. Ik zou natuurlijk beter willen spelen. En ik weet dat ik er alles aan wil doen om mijn hoogste niveau te bereiken, maar om dat te halen moet je enorm veel trainen. Daar heb ik geen tijd voor door mijn werk. Ik ben al blij dat ik twee uur per week kan trainen. Soms heb ik weken dat ik alleen voor mijn team spelen zonder te trainen, maar ik wil blijven spelen, ik wil er plezier in hebben, dat is mijn grootste ambitie.’’
Zo maar wat cijfers over biljarten in Duitsland. Thorsten: ,,Het is moeilijk om in te schatten hoeveel driebanden spelers we hebben. We spelen in de bundesliga met tien teams en in twee bundesliga 2 competities ook met elk tien teams. Dat is dus minimaal 120 spelers, daarbij komen de reserve spelers. En we hebben de klassen onder de bundesliga. Ik denk dat we over heel Duitsland tussen de duizend en 1200 driebanden spelers hebben die aan competities of toernooien meedoen. De hoogste concentratie van spelers is in Noordrijn-Westfalen, het handelscentrum van Keulen naar Münster, daar spelen de helft van de Duitse biljarters.''
Wat zijn de kansen voor de teams waarin hij dit seizoen zelf gaat spelen? ,,We zijn in Nederland zeker een team voor de onderste regionen van de eredivisie. We hebben geen kans om ons op dat hoge niveau te handhaven, maar zullen er wel voor spelen. Waarom niet? In België hebben we een sterk team voor de tweede klasse. Alle vier de spelers zijn heel sterk: Allan Jensen, Dirk Weeremans, Eddy Wilems en ik. Ik denk dat we een serieuze rol kunnen spelen in de competitie en als we er plezier in hebben, zal het moeilijk zijn om ons te verslaan.''
,,In Duitsland zijn we natuurlijk weer de grote favoriet voor de titel. Hoe kan het ook anders voor een team met Blomdahl, Horn, Kim, ik, Dömer, Eversmann en Van den Berg. Maar we hebben veel spelers in het team en iedereen moet spelen. Maar als we de spirit van de laatste drie jaar houden, zijn we in staat de titel te verdedigen. Dat moet ons doel zijn.’’
Thorsten Frings is behalve biljarter een gezelschapsmens. Hij houdt van kijken naar biljarten, van de schoonheid van het spel, van zelf spelen, maar ook van gezelligheid aan de bar. ,, Mijn favoriete spelers zijn Blomdahl, Sánchez, Sayginer, Caudron en nog veel meer andere topspelers. Ik kijk graag naar al die spelers, maar vind het minstens zo leuk om na de partijen met die spelers gezellig een biertje te drinken en te praten over biljarten en andere dingen van het leven.''