Driebanden
VEGHEL - De terugblik van een regelrechte outsider is meer dan verdiend. Hij is 47, zijn naam is Toine Dekkers, hij woont in het World Cup stadje Veghel en verbaasde vele kenners met zijn finaleplaats in de SIS Survival. Dat eerste grote toernooi na Corona, met een speciaal format, gespeeld in het Billiard Center van SIS, werd gewonnen door Jean van Erp. De tegenstand in die finale met vier werd vooral verwacht van Dave Christiani en de coming man van het driebanden, Sam van Etten, maar Toine Dekkers speelde zich onverwacht en magnifiek in de kijker. ,,Ik heb ervoor gevochten als een leeuw'' zegt hij achteraf met gepaste trots.
Toine Dekkers woont inmiddels 12 jaar in Veghel, is gehuwd met Diane en heeft een dochter Tessa die volgende week 11 wordt. Hij is allround monteur technische dienst bij FrieslanCampina en is in de competitie speler van het team 'Het Wapen van Strijp', dat speelt in Poolcentrum Hilvarenbeek in de tweede divisie. De finaleplaats met drie eredivisiespelers als tegenstander mag dan verrassend zijn, het kwam ook weer niet zo maar uit de lucht vallen. Toine: ,,In de laatste twee, drie jaar heb ik veel progressie gemaakt. Dat komt mede omdat ik nu een baan heb waarbij de hoge stressfactor niet zo'n grote rol meer speelt. De fysieke belasting van mijn lichaam komt nu ook beter tot zijn recht.''
Volgend seizoen wordt Toine Dekkers reservespeler van Aardexpress 1 in de eerste divisie. ,,Ik voel me zeer vereerd en hoop dat er in de toekomst misschien wel een vaste plek inzit. Ik heb de laatste paar jaar vele trainingsuurtjes achter de rug en ben op het moment erg sterk aan het spelen. Dat geeft op zich al een prettig gevoel en dat straal je dan ook uit aan de tafel. Mijn grote kracht is, denk ik, dat ik alle ballen kan maken en dat ik technisch vrij goed ben. Het laatste jaar is het SIS Biljart Center er gekomen, dat heeft mij getriggerd om op een hoger niveau te willen biljarten.''
Hoe voelde het om die finale met drie gerenommeerde spelers in te gaan bij de SIS Survival?
Toine Dekkers: ,,Het voelde voor mij onwerkelijk dat uitgerekend ik de finale speelde. Maar ik had er voor gevochten als een leeuw en dat voelde super. Ik heb goede steun van Carl Verhoeven gekregen. Hij had er alle vertrouwen in, net als alle andere supporters die het mij gunden om zover in het toernooi te komen. Ik voelde me erg gespannen tijdens de finale en had een beetje last van verkramping. Maar ik wilde niets anders dan laten zien dat ik een goede speler ben. Dat had invloed op mijn spel. Ook heb ik tijdens de finale en halve finale ballen laten zien die andere spelers op dat moment niet zouden hebben gespeeld. Dat is misschien ook wel de winst en een verklaring voor mijn resultaat. De Survival is toch een ander systeem, ook de tijdklok was soms een serieus probleem voor mij. Ik heb altijd mijn time-outs benut.''
Hoe verliep die finale, hoe ging je erin en hoe is het uiteindelijk gelopen?
Toine Dekkers: ,,In de eerste helft lagen de scores erg dicht bij elkaar en kon er nog van alles gebeuren. Jean van Erp liep in het tweede part weg, met de andere drie konden we hem eigenlijk niet bijhouden. Iets later in de tweede helft ging ik nog voorbij Sam van Etten, maar in de allerlaatste beurt haalde hij mij weer in, zodat hij tweede werd en de derde plaats voor mij was. Dave heeft, om eerlijk te zijn, een heel slechte tweede helft gespeeld en had geen kans meer om terug te komen. Dat tweede deel van de wedstrijd duurde maar 6 beurten. Ik heb op de juiste momenten de mooiste 'losbanders'. Daardoor noemden ze me zelfs na afloop 'de losbandkoning', dat vond ik wel leuk. Op facebook hebben zelfs veel spelers daarop gereageerd.''
De winnaar van deze eerste SIS Survival, Jean van Erp, greep zeer verdiend de titel, is dat ook jouw mening?
Toine Dekkers: ,,Jean heeft laten zien dat hij gewoon de sterspeler is. Heel professioneel en bedacht. Mooi om te zien. De reden dat ik in de finale stond heeft wel een beetje te maken met dat ik een goede loting had getroffen, maar toch moest ik mijn punten bij elkaar spelen. Dat is niet zo maar zonder slag of stoot gebeurd. In de voorronden heb ik Harrie van de Ven, drie keer Nicky van Venrooij, John Schollink en twee keer Sam van Etten tegenover me gehad. Dat zijn toch niet de minste spelers.''
Wat vond je van het toernooi zelf, de sfeer, organisatorisch, heeft SIS Billiard Centre zich gemanifesteerd als het grote, professionele biljartcentrum?
Toine Dekkers: ,,Het was een prachtig toernooi, in een geweldige locatie met veel ambiance. Ik ben zelf bij de organisatie betrokken geweest door mee te helpen, bijvoorbeeld met partijen tellen en schrijven, wat heel wat energie kost om je concentratie erbij te houden. Ik was, geloof ik, van de spelers in Poule A de enige die dat heeft gedaan. Het is tenslotte ook mijn leefomgeving hier en ik wil er een steentje an bijdragen. De sfeer was fenomenaal en zeer professioneel. Het smaakt naar meer. En ik ga hard in training.''
Het format, overgewaaid vanuit Zuid-Korea, is best speciaal, dat hebben spelers van naam en faam moeten ervaren.
Toine Dekkers: ,Verschillende goede spelers hebben erg moeten wennen aan de Survival en aan het spelen met een tijdklok van 30 seconden. Die spelers hebben ook niet goed gespeeld. Wat de belangstelling betreft: ik had zeker het idee dat er veel is gekeken naar de uitzendingen. Ik heb ze zelf bijna allemaal gezien. Je zag het aantal kijkers na de vierde ronde en tijdens halve finale en finale oplopen.''
Heb je veel complimenten gekregen als relatief onbekende speler in de finale?
Toine Dekkers: ,,Zeker wel, enorm veel... en ik hoop dat ik als speler gewaardeerd wordt op de manier zoals ik mijn spel speel. Jean van Erp heeft me verteld dat hij niet wist en niet op de hoogte was van mijn niveau. Dat is super gaaf om te horen van zo'n topspelers. Het smaakt naar meer. Mijn volgende missie is dat we weer lekker kunnen spelen en dat we ons uiteindelijk kunnen richten op een mooi seizoen.''