Driebanden
ISTANBUL – De Turkse ovatie aan het eind van een zware, lange dag klonk de kampioenen als muziek in de oren. De hegemonie in de Europacup voor teams heeft zich in twee jaar tijd verlegd van Agipi naar Bahcelievler, dat in de eindstrijd opnieuw de sterkste was. De Belgen van BC Deurne werden verslagen in de finale, die na twee overwinningen al was beslist.
De briljante kopman Tayfun Tasdemir trok zich in het slotgevecht niets aan van de reputatie die Dick Jaspers meenam uit zijn vorige partij. Toen speelde de Nederlander nog de beste partij van het toernooi: Frédéric Caudron werd in tien beurten verslagen. De rollen waren in de finale plotseling omgedraaid: de koelbloedige Turkse aanvoerder Tasdemir had een fantastische start (13 in de tweede beurt), bouwde de voorsprong met series van 6 en 9 uit tot 38-18 in tien beurten en diende Jaspers de genadeslag toe in de dertiende beurt met 40-27 (3.077/2.077).
Het was niet de enige partij waarin de Turken domineerden, want ook Murat Naci Coklu raffelde de partij tegen Jean Paul de Bruijn met groot gemak af naar een overwinning met 40-23 in 25. De Turkse nummer drie speelde op zijn normale niveau (1.600), de Nederlander bleef daar ver onder (0.920). En omdat het verschil in caramboles toen al zo groot was (30 caramboles), kon de wedstrijd toen al worden stilgelegd en mochten de Turken op de tribunes de kampioenen hartstochtelijk toejuichen.
De enige troost voor BC Deurne: Eddy Merckx leidde, op dat moment, met 29-26 tegen Lütfi Cenet, maar niet in een geweldige partij (26 beurten). En Davy van Havere had een voorsprong van 33-29 tegen Adnan Yüksel, wat alleen voor de statistieken nog belangrijk was.
De Europacup stond al een jaar te pronken in de Turkse prijzenkast en mag daar nog minstens een jaar blijven. Dat is vooral te danken aan de hechte teamgeest, die op een paar moeilijke momenten na kaarsrecht overeind bleef.
De start van het toernooi was al indrukwekkend met een 8-0 overwinning op BC Deurne in de voorronden en een 6-2 zege op Coral Colon. Lütfi Cenet was de eerste uitblinker van het team tegen Merckx (18 beurten), daarna was hij ook de eerste verliezer tegen Sergio Jimenez, de enige verliespartij in de poule.
Toen in de halve finale de twee kopmannen tegen FC Porto vrijwel kansloos werden verslagen door Torbjörn Blomdahl en Dani Sánchez, stonden de nummers drie en vier op om de titelhouder uit de brand te helpen. Murat Naci Coklu, met vier overwinningen de grootverdiener van de kampioen, versloeg Manuel Santos Oliveira en Adnan Yüksel won de beslissende partij tegen Rui Costa.
De finalepartij tegen de Belgische opponent met Dick Jaspers en Eddy Merckx als sterkste spelers, die in de voorronde met 8-0 was verslagen, draaide uit op een demonstratie van klasse. Tayfun Tasdemir, in zijn eigen vertrouwde omgeving een ware kopman van zijn team, versloeg voor de tweede opeenvolgende keer Dick Jaspers en Murat Naci Coklu ondervond geen enkele vorm van tegenstand van Jean Paul de Bruijn.
De vraag die zich na afloop aandiende was natuurlijk: kan Bahcelievler volgend jaar, weer voor eigen publiek, voor de hattrick gaan, of zal het nieuwe topteam met Frédéric Caudron, Dick Jaspers, Eddy Merckx en Jean Paul de Bruijn de suprematie doorbreken?
De Turken maakten zich daar nu nog geen zorgen over en genoten na afloop met volle teugen van het tweede Europese succes.
Het toernooi stond ook in het teken van het afscheid van de voormalige, achtvoudige kampioen Agipi. De spelers van het topteam brachten een hulde aan teamchef Claude Fath, voor wie ze een sticker op het tenue droegen.