Driebanden
AARTSELAAR/ISTANBUL - Twee van de meest bewonderde spelers in de wereld van het driebanden staan zondag (17.00 uur Europese tijd) in de finale van de Virtuele Challenge die de UMB deze week organiseert in dit wedstrijdloze tijdperk. De 51-jarige Belg Eddy Merckx en de 55-jarige Turk Semih Sayginer kwamen als winnaars uit de halve finales tegen Tayfun Tasdemir en Torbjörn Blomdahl. Merckx had een povere start, maar won uiteindelijk met het geringste verschil: 50-49 in 12 beurten. Semih Sayginer had een spectaculair slot en finishte bij een stand van 44-39 voor Blomdahl met een slotserie van 11. Beide partijen hadden hetzelfde aantal beurten: 13.
Torbjörn Blomdahl miste in de eerste vier beurten tegen Sayginer twee keer de acquit, maar leidde door series van 10 en 8 na 8 beurten met 30-20. Sayginer scoorde 10 en 11 in zijn laatste vijf beurten na een povere slotfase van de Zweed: 50-44 in 13, gemiddeldes 3.85/3.38.
Tayfun Tasdemir had een betere start dan Merckx, onder meer door een serie van 11 in de derde beurt. De Belg had zijn beste fase tussen de 6e en de 9e beurt met series van 13, 3, 5 en 9, waardoor hij na 29-29 op een voorsprong kwam van 43-30. Het laatste part was spectaculair in scoreverloop. Tayfun had een onwaarschijnlijke pech in de voorlaatste beurt en miste één beurt later, in de laatste beurt, op één carambole van het einde, waarna Merckx uitspeelde met twee: 50-49 in 12, gemiddeldes 4.166/4.083.
Het verhaal en de analyse van de Challenge is vooral het verhaal van de acquit: elke speler start in elke beurt vanaf de acquit, wat de moyennes hoger maakt en de aanvangsstoot belangrijker dan in welke wedstrijd of toernooi dan ook. Eddy Merckx toont zich in vele ogen de absolute specialist, die vaak dezelfde treffer maakt en haast dezelfde positie overhoudt voor een tweede, derde of nog meer caramboles.
Kozoom vroeg de twee finalisten naar het geheim van de acquit.
Eddy Merckx: ,,Ik weet niet of er een geheim is, maar ik heb hem wel heel dikwijls goed geraakt. In mijn voorbereiding, op mijn nieuwe Gabriels biljart die ik een maand geleden thuis heb gekregen, heb ik er wel heel vaak op getraind. Ik schat wel honderden keren in de paar weken voor het toernooi. Toch heb ik hem vandaag, tegen Tayfun, voor het eerst een keer gemist. Ik raakte mijn tweede bal te vol, waardoor hij doorschiet en op de tweede derde band te lang wordt. De acquit is in elk toernooi en op elk biljart anders. Daarom lijkt het een gemakkelijke bal, maar door de verandering van de tafel kan hij heel moeilijk worden. Voor mij is hij pas perfect gespeeld als ik de rode bal dichtbij houdt, waardoor mijn tweede punt klaarligt.''
Semih Sayginer: ,,Ik geef toe: Eddy was heel goed met de acquit, maar hij speelt die bal altijd en overal perfect. Dat komt, denk ik, omdat hij meer op zijn doel afgaat en beter de stoot uitvoert dan anderen. Daardoor voelt hij zich comfortabel. Hij raakt de acquit het best van ons allen, dat hebben we kunnen zien. Het hangt heel vee; van het biljart af: als de tafel gevoelig en kort is, dan is het moeilijk om de bal perfect te raken. Als de tafel honderd procent te vertrouwen is, dan kun je standard dezelfde stoot maken. Maar de tafel waarop ik speel, heeft een beetje de potentie om kort te worden. Dus we weten niet altijd of we hard moeten aanzetten (duwen, push) of niet. Tayfun speelt op deze tafel de andere kant dan ik, dus misschien moet ik dat ook proberen in de finale.''
Wat is voor allebei de partij die jullie tegen elkaar speelden, die je het meest herinnert?
Eddy Merckx: ,,Mijn laatste tegen Semih was voor mij memorabel, in het McCreery toernooi in New York. Het was een belangrijke partij voor de plaatsing, we waren aan elkaar gewaagd, maar ik maakte een beslissende serie van 18, dat bleek later de hoogste van het toernooi te zijn en ook te beslissen over de wedstrijd.''
Semih Sayginer: ,,Heel lang geleden, misschien wel twintig jaar, speelde ik in de Nederlandse cupfinale voor teams tegen Eddy. Dat was een van mijn mooiste partijen ooit. We speelden in sets, naar drie gewonnen sets van vijftien. Eddy won de eerste en stond in de drie volgende sets heel ver voor. Maar miraculeus finishte ik drie keer met een hoge serie: met 12, 13 en 13, dus ik won met 3-1. Ik weet het jaar niet meer, maar Eddy zal zich die wedstrijd zeker nog herinneren.''